Dag 7 Terug naar Marrakesh

Dag 7, vrijdag 8 december. Terugrit Fes- Marrakesh. 

Vandaag alweer de laatste dag van deze intensieve rondreis. We staan vroeg op om het hele stuk van Fes naar Marrakesh terug te rijden, een afstand van 530 kilometer. Bovendien gaan we ook nog eerst naar Volubilis, de Romeinse opgravingen die we eigenlijk gisteren hadden moeten bezoeken maar de waarvoor de tijd ontbreekt in het overvolle reisschema en we zouden het gisteren niet meer bij daglicht gehaald hebben. In de zomer is het tot 22.00 uur nog licht en warm maar nu gaat de zon echt rond 18.00 uur onder en zakt de temperatuur tot slechts een paar graden boven nul. 
We rijden er naar toe via een schitterende weg die dwars door olijfgaarden en akkers voert. Er zijn verrassend veel rivieren hier in Noord-Marokko, wij dachten dat het alleen maar droge woestijn is maar niets is minder waar. Het is een mooi en groen gebied waar allerlei groenten en fruit verbouwd worden. Het water wordt opgeslagen in een van de vele stuwmeren die hier liggen. 
Volubilis ligt zo'n 30 kilometer ten noorden van Meknes, op een hoog plateau met prachtig uitzicht en waar de Romeinen graan en olijven verbouwden. Het was in die tijd een belangrijke stad en wordt tegenwoordig als de best bewaarde ruïnes van Noord-Afrika beschouwd. Om die reden zijn ze dan ook geplaatst op de Werelderfgoed van Unesco. Wij krijgen er een rondleiding van een gespecialiseerde gids die ons uitlegt wat de redelijk goed bewaarde mozaïeken voorstellen.

Net buiten Volubilis ligt het dorpje Moulay Idriss, genoemd naar Moulay Idriss die de stad Fes gesticht zou hebben nadat hij bij Volubilis ook een nederzetting had gebouwd. Zijn mausoleum daar is een belangrijk pelgrimsoord geworden voor moslims uit heel veel Noord-Afrikaanse landen. Weliswaar is Mekka pelgrimsoord nummer 1, maar dat is niet altijd voor iedereen haalbaar om financiële- of gezondheidsproblemen. Het is 1 van de 5 pijlers van de islam: op bedevaart gaan. Welnu, in plaats van 1x naar Mekka te gaan mag een moslim ook 5x naar Moulay Idriss gaan, dat telt dan even zwaar. Het schijnt dat voornamelijk Senegalezen hier naar toe komen en dat verklaart dan ook de enorme drukte in onze hotels in Fes, die zaten helemaal vol met donkere Senegalezen in fel gekleurde kleding.  

En dan begint de lange rit terug naar Marrakesh. We hebben ons er op ingesteld en genieten vooral van het landschap om ons heen. We rijden door dorpjes, komen tientallen ezels met zware vracht tegen en zien ook de koninklijke domeinen waar doorvoede koeien grazen. Die zijn allemaal van koning Mohammed VI, die tot de 10 rijkste koningen van de wereld behoort. 
Het begint al donker te worden wanneer we een dorp passeren waar duidelijk een feest gaande is. We zien een grote paardenpiste en tot onze verrassing blijkt het om een zelfde spektakel te gaan als die avond bij Chez Ali. Alleen is het nu helemaal "echt". Hier wordt het opgevoerd om een gebeurtenis te vieren, dat kan de oogst van een bepaald gewas zijn of een bruiloft.
De bedoeling van dit 'spel' op paarden is om zo goed mogelijk op 1 rij te blijven rijden. Als 1 geheel galopperen ze naar de andere kant van de piste en er mag geen enkel paard een stap buiten de rij naar achter of voren lopen, dan moet hij de rij verlaten. Net zolang tot er een winnaar is. En dan moeten ze ook nog op het eind een schot lossen, ook dat moet geheel tegelijk gebeuren. 
Wanneer we uiteindelijk terug zijn in Marrakesh is iedereen hongerig en uitgeput. Het is al bijna 22.00 uur, het restaurant heeft voor ons nog zijn deuren opengehouden maar meer dan een soepje gaat er bij niet meer in en Géke gaat gewoon zonder iets te eten direct naar bed. 
Morgenochtend gaat de wekker weer om 05.15 om onze vlucht naar Amsterdam te halen. 
Wat is deze week voorbijgevlogen en wat hebben we veel gezien en geleerd! De gids had zó veel kennis en vertelde zo ontzettend veel waarvan ik een groot deel niet onthouden heb. Maar dátgene wat ik wilde onthouden heb ik beschreven in dit verhaal en straks, als we weer thuis zijn in winters Nederland zullen we nog heel vaak terugdenken aan deze prachtige dagen in een bijzonder fascinerend en mysterieus land met zijn Berbers, Toearegs, Arabieren, Joden en "nieuwe" landgenoten zoals Senegalezen.
Merci beaucoup Maroc!