Sri Lanka deel 4

Dag 10. Zondag 11 maart. Traject Kandy- Nuwara Eliya. 

Het schijnt een van de mooiste treinreizen van de wereld te zijn: de rit tussen Kandy en Ella. Vandaag gaan wij het 1e (en langste stuk) afleggen, namelijk tot aan Nuwara Eliya waarbij we tot een hoogte zullen klimmen van 1900 meter. Kandy ligt op ong. 550 meter dus dat is een behoorlijk verschil wat we gaan overbruggen. In alle gidsen staat deze treinreis vermeld als een hoogtepunt van een rondreis door Sri Lanka vanwege de prachtige vergezichten. 

We moeten weer vroeg op, de trein vertrekt 09.00 vanaf het station van Kandy. Aangezien het een heel populair traject is bestaat er de kans dat er geen kaartjes meer beschikbaar zijn, we zijn van te voren gewaarschuwd door de reisorganisatie. Yohan heeft daar zijn eigen oplossing voor. Hij brengt ons om 07.30 naar een station verderop waar de trein stopt die nog eerst naar Kandy moet. Wij stappen daar in en blijven dan in Kandy gewoon in de trein zitten (hij keert n.l weer om), zo hebben wij in elk geval een (gereserveerde) zitplaats.
Het is altijd leuk om in een vreemd land per trein te reizen, je ziet de dingen toch weer anders dan vanuit een auto. Met de lokale bevolking komen we echter niet in contact, die reizen allemaal bovenop elkaar in de 3e klasse waar geen gereserveerde plekken zijn. De westerlingen zitten allemaal in de 2e klasse, keurig op een eigen zitplaats. 

Na ongeveer 2 uren rijden verandert het landschap en komen we heel voorzichtig in het gebied van de theeplantages. We worden op prachtige vergezichten getrakteerd, we boffen ook met het weer want het is gelukkig droog en redelijk helder zodat we kunnen genieten van het uitzicht. 
Overal langs het spoor staan mensen te kijken en zwaaien kinderen naar de trein, ze vinden het leuk dat hij langs komt. 
Dit is het Sri Lanka wat je altijd op plaatjes tegenkomt, steile bergen waarop de thee wordt verbouwd, het ziet er allemaal weelderig uit. We zien watervallen en snelle rivieren, af en toe ligt er een diepe afgrond onder ons en rijdt de trein op het randje. Daar moet je maar niet te veel over nadenken want het idee dat een trein daar zou ontsporen, brrrrr. 
Na 4 uur hebben we ongeveer 65 kilometer afgelegd en moeten we uitstappen op het station van Nanu Oya, vandaar is het nog maar een minuut of 20 naar Nuwara Eliya. We zien Yohan alweer op het perron op de uitkijk staan, hij is met de auto vast vooruit gereisd met de bagage. Het perron ziet trouwens helemaal zwart van de mensen, lees: westerse toeristen die het volgende traject (wat maar 2,5 uur duurt) gaan afleggen. Wat een drukte, we zijn blij dat wij hier uitstappen! 
Inmiddels is het gaan regenen, en bovendien zitten we half in de wolken. De temperatuur is flink gezakt naar 14 graden maar daar hebben we op gerekend en onze winterkleding die we bij vertrek uit Nederland aan hadden, tevoorschijn gehaald. 
Rondom Nuwara Eliya liggen grote theeplantages maar de stad heeft nog meer te bieden dan alleen maar thee, ook groenten, aardappelen en bloemen doen het hier erg goed. De Britse kolonisten brachten graag hun vrije tijd hier door om de vochtige hitte van Colombo te ontvluchten. De stad is dan ook geheel in Engelse stijl opgebouwd en zo heet b.v. ons hotel Windsor. 
Natuurlijk brengen we een bezoek aan een van de grote theefabrieken, de Pedro Tea Estate die dateert uit 1885. De naam doet Spaans aan maar heeft helemaal niets met Spanje te maken, de fabriek is vernoemd naar de hoogste berg van het eiland, de Pidurutalagala (2500 meter). Op zondag werkt de fabriek niet en staan bijna alle (voor een deel nog oorspronkelijke!) machines stil maar evengoed krijgen we een aardige rondleiding waarbij het hele proces vanaf de pluk tot aan de verpakking wordt uitgelegd. Aan het eind krijgen we nog een geurig kopje thee wat door iedereen gretig wordt aangenomen om een beetje warm te worden. Voor ons toch liever de (tropische) warmte!

 Dag 11. Maandag 12 maart. Traject Nuwara Eliya- Ella.

Vannacht zijn we een paar keer wakker geworden van de regen die hard tegen de ramen aan sloeg, de wind was inmiddels ook aangewakkerd en het leek wel of we gewoon in Nederland tijdens een herfststorm in bed lagen.
Als we ‘s ochtends opstaan is het niet veel beter en we vinden het dan ook niet erg om zometeen alweer uit Nuwara Eliya te vertrekken. Kou met regen, daar zijn we niet voor gekomen! Ook Yohan is blij dat we weer richting de warmte gaan, hij heeft een regenjack van Bart geleend, normaal heeft hij die kleding helemaal niet nodig. Iedereen vertelt ons dat het steeds zulk mooi helder weer is geweest en dat het vandaag de 1e dag is sinds lange tijd dat het regent. We knikken maar gelaten want was was onze bijnaam ook alweer? 
Het prachtige traject van Nuwara naar Ella ziet er dus ook wat anders uit dan op de foto’s die je op Internet aantreft. De stad zelf doet bijzonder Engels aan met de typische bebouwing en de aanwezigheid van bijvoorbeeld een heuse paardenrenbaan die ‘Turfclub’ heet. Natuurlijk zien we ook hier weer een paar teams cricket spelen, dat is de nationale sport nummer 1. Op dit moment is er trouwens een belangrijk toernooi bezig en vanavond moet Sri Lanka spelen tegen India, een beslissende wedstrijd want als ze die verliezen worden de kansen om door te mogen wel erg klein. 
We kunnen ons heel goed voorstellen hoe deftige Engelse dames zo’n 100 jaar geleden hier in hun lange jurken thee zaten te drinken in de fraai aangelegde tuinen vol hortensia’s van het Grand Hotel wat nog steeds de grandeur van toen uitstraalt. 

3 uur lang rijden we in de mist, afgewisseld met regenbuien en we hebben geen zin om uit te stappen bij bepaalde bezienswaardigheden zoals een tempel of botanische tuin. Het regent zó hard dat je binnen een minuut geheel doorweekt bent dus we besluiten om vandaag gewoon lekker rustig aan te doen. Het is trouwens best wel een mooi gezicht, die lage bewolking tegen de groene bergen die bebouwd zijn met theestruiken, het geeft het geheel een mysterieuze aanblik.
We rijden direct door naar ons hotel in Ella, waar het overigens wel veel aangenamer is met een temperatuur van 22 graden. Ella ligt op een hoogte van ongeveer 1000 meter dus dat scheelt toch 900 meter en daardoor ook een aantal graden. Van het hotel krijgen we een grote paraplu te leen en in combinatie met een regenjas/cape lopen we toch even naar de hoofdstraat voor een echte, goede kop koffie. Die hebben we in Sri Lanka nog helemaal niet gehad, we hebben alleen maar (heel sterke) thee gedronken. Het doet ons hier heel sterk denken aan Vang Vieng in Laos waar we vorig jaar verbleven, de knusse restaurantjes en barretjes en niet te vergeten de regencapes! 
En toegegeven, zo’n ‘vrije’ middag is best wel lekker, even tijd om wat te slenteren, de koffer te ordenen en te lezen, kortom even bijtanken voor de laatste dagen die op papier weer helemaal volgepland staan met onder andere 2 gamedrives ofwel safari’s waar we heel erg naar uitkijken. 

Dag 12. Dinsdag 13 maart. Traject Ella- Nationaal Park van Udawalawe. 

We horen het nog de hele nacht flink regenen maar tegen de morgen wordt het eindelijk droog, de vogels beginnen te fluiten en dat is altijd een goed teken. Het is inderdaad opgeklaard, de lucht is een stuk helderder en de temperaturen weer gestegen. Na een uitgebreid ontbijt wat voor ons speciaal wordt klaar gemaakt (we zijn de enige gasten vannacht geweest in dit Engels aandoende hotel, het is een echte cottage) gaan we we weer op pad. We zullen weer afdalen naar ongeveer 75 meter boven zeeniveau en dat betekent gelukkig weer hoge temperaturen. 

Dicht bij Ella ligt de Ella Gap, een diepe bergkloof die ontstaan is door het uitschuren door de rivier en die het berglandschap als het ware opent naar de laagvlakte tot aan zee. Met dit heldere weer levert het prachtige plaatjes op, evenals bij de Ravaana watervallen die flink gezwollen zijn door de hevige regens van de afgelopen dagen.
Omdat we gisteren niet zoveel gedaan hebben voelt Yohan zich verplicht om vandaag weer alles uit de kast te halen en hij neemt ons mee naar een verborgen juweel waar nog niet zoveel toeristen komen: de Buduruvagala beelden. Om er te komen slaan we een klein pad in en de weg voert ons door de jungle en langs meren; overal zijn weer de mooiste vogels te zien zoals de grote gekleurde bijeneter of juist een enorm grote adelaar. Ook varanen zien we in verschillende maten voorbij glijden, dit eiland is gewoon één grote dierentuin!
De rotssculpturen dateren uit de 10e eeuw en de naam Buduruvagala betekent niet anders dan ‘beelden in de rots’. Onvoorbereid en onbevangen lopen we een minuut of 5 door een rustig bos naar het heiligdom en wat we dan zien beneemt ons bijna de adem. 7 immens grote Boeddhabeelden, 1 grote van ruim 15 meter hoog in het midden en aan elke kant 3 kleinere, zijn uitgehouwen uit de rots en kijken sereen op ons neer. De rots zelf heeft de vorm van een olifant. Wat een onbeschrijfelijke schoonheid, we zijn er echt helemaal stil van, dit kan toch niemand onberoerd laten? 
We blijven daar totdat er uiteindelijk toch enkele mini-busjes met toeristen aankomen en de betovering verbroken is, we hebben dit toch maar mooi meegepikt en niemand kan ons dit meer afnemen. 
Ons doel voor vandaag is het nationale park Udawalawe wat door velen genoemd wordt als het mooiste park van Sri Lanka om olifanten te spotten. Sterker nog, er wordt zelfs gezegd dat je niet naar Afrika hoeft om deze dieren te zien omdat het hier op Sri Lanka nog veel mooier en beter is. 
We checken eerst in in ons hotel wat midden in de jungle ligt, ( we zijn wéér de enige gasten!) van hieraf is het nog ongeveer 20 minuten naar de parkingang waar de jeep voor de safari ons staat op te wachten. We zijn heel benieuwd naar wat we te zien krijgen, tenslotte hebben we vorige week al wilde olifanten gezien, veel soorten apen en natuurlijk ontelbaar veel vogels. 
We worden toch verrast door de groepen olifanten die rustig langs de kant van de paden door de bossen schuifelen, onverstoorbaar etend van bomen en struiken. De mannetjesolifanten lopen alleen, de vrouwtjes blijven bij elkaar in kleine groepen, hun kleintjes lopen strak tegen ze aan. Het is prachtig om te zien hoe moeder olifant telkens weer voor haar kleintje gaat staan, als het ware om hem/haar te beschermen tegen de nieuwsgierige indringers met hun telelenzen. 
Er is een heel kleine kans dat je het luipaard hier ziet en vandaag lukt het ons in elk geval niet. Dat is niet erg want overmorgen in Park Yala gaan we dat nog een keer proberen. En bovendien neemt de gids ons mee naar een grote waterplas waar het barst van de witte reigers en ......krokodillen. Van een afstand griezelen we van hun grote tanden. Ze liggen roerloos aan de kant maar ook in het water zien we wat drijven, het lijken boomstammen maar het wordt snel duidelijk dat het om krokodillen gaat. Er ligt een dode buffel in het meer en aan alle kanten wordt er flink aan gesleurd en getrokken: de krokodillen hebben een feestmaal ontdekt. Aan de ene kant ziet het er gruwelijk uit, aan de andere kant is dit natuurlijk wél de natuur dus we zien het allemaal gefascineerd aan. 
Zo’n safaritocht wordt een ‘gamedrive’ genoemd en duurt bijna 3 uur, de tijd vliegt om en het schemert al wanneer we uiteindelijk weer bij de ingang van het park terugkomen. 

Cultuur, natuur, elke dag zijn we verbaasd hoeveel verborgen schatten Sri Lanka heeft en we prijzen ons ook vanavond weer gelukkig dat we dit allemaal kunnen ontdekken.