Verenigde Staten 2012 deel 2

Voor alle foto's zie:
http://benyonderweg.blogspot.nl/2012/05/dag-18-halls-crossing.html

dinsdag 1 mei 2012

DAG 18 HALLS CROSSING - TORREY
Aantal mijlen : 150, via State Highway 276 N, State Highway 24 W
Hoogte: 6830 ft (2080 meter)
Camping : Wonderland RVPark Torrey, Utah

Vroeg vertrek vanochtend om de 1e ferry te kunnen halen, nl. die van 09.00 uur. We zijn niet eens de eersten om aan boord te gaan: je zorgt er wel voor dat je hier op tijd bent want hij gaat maar eens in de 2 uur.
Gisterenavond hebben we nog de opzichter van het gebied gesproken; hij kwam het verschuldigde bedrag innen voor een overnachting op de camping. Hij heeft ons verhaal aangehoord en zijn verontschuldigingen aangeboden.
Onze verbazing is groot wanneer wij hem zien aankomen bij de ferry. Hij gaat aan boord en praat wat met de kapitein om vervolgens ons mede te delen dat wij gratis op de veerboot mogen vanwege de ongehoorde toestanden van gisteren.
Wat een ongelooflijk aardig gebaar en wij bedanken hem hartelijk.
We varen van Halls Crossing naar Bullfrog, een al even klein gehucht aan de andere kant van Lake Powell. Dit is een enorm kunstmatig gevormd meer in de Coloradorivier, het op een na grootste van de Verenigde Staten na Lake Mead in Arizona/Nevada.
Het ligt in het Glenn Canyon Recreation Area en ook dat is weer een ervaring om door heen te rijden. 
Iedere dag die we tot nu toe gereden hebben is weer anders, de natuur is zo afwisselend. Rode rotsen, witte rotsen, groene valleien, om elke hoek wacht een nieuwe verrassing.
Vandaag is er veel vee op de weg. Koeien lopen hier gewoon in het wild en staan regelmatig op de rijweg.
De eigenaren komen af en toe langs met hun speciale veewagens. Ze nemen dan meteen 2 of 3 paarden mee waarmee ze de uitgestrekte velden op kunnen om hun vee te inspecteren. 
Na Caineville rijden we het volgende nationale park binnen: Capitol Reef.
Dit park is miljoenen jaren gelden door een plooi in de aardkorst ontstaan. Dit fenomeen heet de Waterpocket Fold. De verschillende rotslagen met hun eigen kleuren zijn nog duidelijk zichtbaar.
Midden tussen de kale rotsen ligt ook nog een prachtig begroeid gebied langs de Fremont River. Mormoonse kolonisten hebben hier vroeger een nederzetting gesticht, waar zij boomgaarden aanlegden. Er kan een origineel schooltje bezocht worden: dat bestaat uit slechts 1 klaslokaal!
Onderweg komen we verder petroglyfen tegen: afbeeldingen in de rots uit het jaar 600 AD van de Anasazi Indianen. De figuren zijn in de rotsen uitgehouwen en duidelijk herkenbaar : menselijke figuren, dieren.

In Torrey zien we bij het binnenrijden van het dorp een prachtige camping met ........groen gras! De laatste week hebben we in woestijnachtige gebieden staan en dit groen is weldadig voor onze ogen. We besluiten hier te overnachten om morgen verder te trekken naar Moab.
 

woensdag 2 mei 2012

DAG 19 TORREY,UTAH - MOAB, UTAH
AANTAL MIJLEN : 215, via Interstate 70 E, State Highway 29 
CAMPING : KOA, MOAB,UTAH
HOOGTE:  4000 ft, (1200 meter)

De ochtend begint fris in Torrey, de lucht is bewolkt en er waait nog steeds een frisse wind. Niet erg, want we gaan eerst een stuk rijden om vanmiddag het Nationaal Park Arches te bekijken. De rit is weer prachtig. de eerste anderhalf uur rijden we door het Fishlake National Forest en komen al die tijd op de weg slechts 3 auto's, een groep herten en 2 stieren tegen.
Het klimaat is hier duidelijk anders, de weinige loofbomen die er staan (berken) hebben nog geen blad en er ligt nog steeds hier en daar sneeuw .
We besluiten om de Interstate 70 te nemen zodat we wat kilometers kunnen maken, maar ook de "gewone" snelweg blijft bijzonder prettig om te rijden. Lekker rustig en mooie vergezichten, dit hele deel van Amerika is gewoon allemaal Nationaal Park.....
We melden ons rond 13.30 bij het Visitors Center van Arches, National Park. Dit park is beroemd om zijn rotsen in de vorm van een boog die door water,vorst en wind zijn ontstaan. Nergens ter wereld zijn er zoveel natuurlijk gevormde bogen bij elkaar te vinden: er zijn zo'n 2000 arches in het park!
Voor het eerst deze reis is het druk; er staan veel campers van Cruise America en andere organisaties. Trokken we in het begin met onze opvallende camper (iedereen sprak ons aan over de hond) , nu zijn we slechts een van de velen die met zo'n ding in de rondte scheuren.
Eenmaal in het park valt de drukte mee, iedereen verspreidt zich. De Amerikaanse parken zijn altijd uitstekend te rijden, overal tref je uitkijkpunten aan en ook kan je vanaf verschillende parkeerplaatsen mooie trails volgen.
Wij lopen het pad van de North en South Window Arches. 
De bogen zijn weliswaar het meest bekend, maar in het park zijn nog veel andere prachtige rotsformaties te zien.
Aan het eind van de dag slaan we ons kamp op in Moab, waar we de komende 2 nachten zullen verblijven. We genieten vanaf onze kampeerplek weer van een prachtige zonsondergang.

donderdag 3 mei 2012

DAG 20 MOAB, UTAH DEAD HORSE STATE PARK EN CANYONLANDS
Aantal mijlen: 110

Vanochtend eerst wat inkopen gedaan bij de lokale supermarkt. Bij een voor ons vreemde automaat die DVD’s verhuurt raken we aan de praat met een leuke jonge Amerikaanse vrouw uit Colorado, zij herkent onze Nederlandse taal.
Bijna iedereen vraagt trouwens of we uit Duitsland of Nederland komen, dat verschil horen ze niet. Men is zo ongelooflijk aardig, en eerlijk gezegd moet je als je “haast” hebt vooral niet een Amerikaan aanspreken want voordat je het weet ben je zo een half uur verder. Erg gezellig allemaal en we vinden het heerlijk om zo’n leuk contact met de bevolking te hebben. Onderweg is ons ook al een paar keer onderdak aangeboden, maar natuurlijk hebben we onze eigen RV. 
Het Dead Horse State Park ligt net buiten Moab. De naam is afkomstig van een legende waarin verhaald wordt dat cowboys de wilde paarden in dat gebied, een hooggelegen plateau met een breedte van ca. 30 meter, samen dreven en vervolgens de goede paarden meenamen. De slechte paarden lieten ze echter niet vrij maar werden achter gelaten in een afgesloten gebied waardoor die arme paarden van honger en dorst omkwamen.
In ieder geval is hier wel de laatste scene uit Thelma and Louise (die geweldige road movie met Geena Davis en Susan Sarandon) opgenomen : met hun auto rijden ze uiteindelijk het ravijn in……….
Niet erg vriendelijk allemaal, maar het uitzicht op 6500 ft is wel weer geweldig. We lopen vandaag een trail van ong. 5 kilometer. Nu is dat in Nederland een kippeneindje maar hier is het toch wel een ander verhaal omdat de paden een groot niveauverschil hebben. Af en toe moet je flink klimmen, maar de moeite wordt keer op keer beloond!
Na de drukte in Arches gisteren, is het vandaag weer een verademing om bijna alleen in dit immense natuurgebied te dwalen. 
National Park Canyonlands ligt net iets verder dan het Dead Horse State Park.Volgens de Trotter komt in dit zeer ongerepte park letterlijk alles samen : Arches, Natural Bridges, Monument Valley en last but not least : de Grand Canyon. Zijn wij het helemaal mee eens. 
Als de zon bijna ondergaat, nemen wij afscheid van dit gebied. De afgelopen dagen hebben we de weersverwachtingen voor de komende week nauwkeurig via Internet gevolgd. Mocht het blijven sneeuwen, dan hadden we onze reis via het zuiden voortgezet maar het ziet er naar uit dat we geluk hebben. Vanaf morgen gaan de temperaturen omhoog en wordt het droog. 
Dus trekken we morgen naar het noorden waar weer geheel andere verrassingen op ons wachten.
 

vrijdag 4 mei 2012

DAG 21 DINOSAUR, UTAH
AANTAL MIJLEN : 240, Via State Highway 128, Interstate 70,    
                                   St.Highway 139+ 40
 CAMPING : KOA DINOSAUR, UTAH

We nemen afscheid van de grote nationale parken van Utah en trekken noordwaarts. Moab was erg druk, duidelijk een populaire vakantieplaats voor voornamelijk Amerikanen die op zoek zijn naar snel vermaak zoals het scheuren met duin buggy's, wild water raften etc. En dan kom je bij de benzinepomp dit tegen : oversized caravans met daarachter een boot, of .......een terreinautootje om mee over de dirtroads te scheuren.
Op aanraden van de campingbeheerster nemen we de Scenic Byway langs de Colorado River. De rivier is bruin en zanderig en nodigt niet uit tot zwemmen. Dat wordt ook afgeraden vanwege de sterke stromingen die gevaar op kunnen leveren.
Neemt niet weg dat het weer een prachtige rit is. 
Eenmaal uit het dal geklommen, rijden we weer op de "high desert". Weinig begroeiing behalve wat droog gras maar tot ons plezier treffen we hier weer honderden stokstaartjes aan die rechtop langs de kant van de weg zitten.
We willen vandaag Dinosaur National Monument bezoeken, dat ligt op de weg naar ons volgend overnachtingsadres. Eerst passeren we het dorpje Dinosaur, genoemd naar de duizenden dinosaurussen (botten, fossielen, wervelkolommen) die hier in de bergen gevonden zijn.
Alles staat in dit gehuchtje in het teken van deze dieren.
We melden ons bij het bezoekerscentrum waar we de vrouwelijke parkranger ontmoeten die ons naar de Quarry gaat brengen, dat wil zeggen: de plaats waar deze skeletten zijn opgegraven. Ze geeft ons een interessante rondleiding.
149 miljoen jaar geleden leefden hier dinosaurussen. Door droogte zijn ze uitgestorven en in de rivierbodem terecht gekomen.
Latere overstromingen hebben deze skeletten mee genomen en bij elkaar verzameld. Ze zijn ze blijven liggen, de aarde is omhoog gekomen en uiteindelijk is er een berg met fossielen ontstaan.
In 1909 vond een paleontoloog uit Philadelphia 8 staartbeenderen in een berg in Utah en dat was het begin van deze enorme collectie.
Om de fossielenberg is in 2011 een nieuw gebouw neer gezet, wij zijn een van de eerste bezoekers.
Vannacht slapen we in Vernal, op weg naar de Grand Tetons en Yellowstonepark.

zaterdag 5 mei 2012

DAG 22 VERNAL, UTAH - JACKSON, WYOMING

Aantal mijlen : 270, via State Highway 191 N.
Camping : KOA Jackson (Hoback), Wyoming
Hoogte: 6500 ft.

Vroeg vertrokken uit Vernal want we hebben vandaag een eind te gaan. Afgelopen dagen hebben we goed de weerberichten voor Grand Tetons/Yellowstone in de gaten gehouden en het ziet er gunstig uit. We gaan dus weer de Rockies in, via een Scenic Byway langs Flaming Gorge. Dat is een prachtig natuurgebied met een groot reservoir op de grens van Utah en Wyoming op 1800 meter hoogte. Het gebied dankt zijn naam aan de vuurrode rotsen aan de waterkant. 
De ruige woestijn rondom Moab hebben we achter ons gelaten en daarmee ook de warmte, het is duidelijk dat we hier in een ander berggebied zitten.
We bekijken de immense dam in de Green River (216 meter hoog), die in 1958 gebouwd is om de watertoevoer van de Colorado te waarborgen.

Vandaag is het weer "herten"dag, de een na de ander springt de weg over. Je moet bijzonder behoedzaam rijden om ze te ontwijken. Dat dat niet altijd lukt is duidelijk: overal zien we in de bermen de levenloze, aangereden dieren liggen.
Wij zetten onze camper gewoon helemaal stil om rustig foto' s te kunnen maken.
Het zijn zowel "mule deer" ( met grote ronde oren)  als "antelope deer" (met de fijne geweien).
Inmiddels zijn we ook de grens met Wyoming gepasseerd, de dunst bevolkte staat van Noord-Amerika. Leuk feitje is dat Wyoming als eerste Amerikaanse staat vrouwen kiesrecht verleende (in 1869!). Daar hebben ze hun bijnaam " The Equality State" aan over gehouden.
Overigens hebben ze er nog 1: de Cowboystate. En dat spreekt voor zich.....
De natuur is nu ook compleet anders. Witte bergen op de achtergrond, snel stromende, glasheldere rivieren, het lijkt wel een groot prentenboek. 

We vinden een mooie camping aan de Hoback Snake rivier. Men vertelt ons blij dat vandaag het weer helemaal is opgeknapt en het vanaf nu alleen maar beter wordt. Dat betekent : geen sneeuwval meer en behalve 1 toegangsweg aan de zuidkant, zijn verder alle wegen in het Tetons Nationale Park en Yellowstone geopend voor toeristen. Er zijn overal beren gespot de afgelopen dagen dus morgen gaan we er persoonlijk een kijkje nemen!

zondag 6 mei 2012

DAG 23 GRAND TETONS, WYOMING
Aantal mijlen:152, State Highway 191 in Gran Tetons National Park
  
Een koude nacht gehad, maar daar hadden we ook op gerekend; onze elektrische deken heeft goed zijn dienst bewezen. Er ligt overal nog sneeuw, de wegen zijn echter wel schoon en overdag is het in de zon ook best wel aangenaam.

Vandaag gaan we het Nationaal Park Grand Teton verkennen. Dit gebied maakt deel uit van de Rocky Mountains en ligt precies ten zuiden van Yellowstone Park, maar is veel minder bekend. De Trotter beschrijft het als volgt :
 "Het Yellowstone bezoeken na een tocht door het Grand Teton is als het Paradijs betreden na een trip door de tuin van Eden..."
De natuur is er zonder twijfel prachtig. De lucht is zuiver en we kunnen zo oneindig ver kijken. Er liggen kristalheldere meren en rivieren. En dan die sneeuwwitte toppen op de achtergrond......Een plaatje, we kunnen er geen genoeg van krijgen!
In het gebied leven veel verschillende wilde dieren. We worden er dan ook continu op gewezen door middel van speciale verkeersborden.
We hopen natuurlijk een beer te ontmoeten; er moeten zo'n 200 beren in het park leven, dus de kans dat je er eentje tegen komt is niet eens zo ondenkbaar.
Maar zoveel geluk hebben we niet. We zien wel een elk (rendier), veel antilopenherten, pelikanen, kraanvogels en........kuddes bizons!
Aan het eind van de dag brengen we nog een kort bezoek aan het stadje Jackson, een enigszins toeristisch stadje in de oude Wild West stijl. 
Het wordt hier het Oude Wilde Westen genoemd. In de 18e en 19e eeuw werd hier veel op pels gejaagd, met name van de bever. De eerste trappers waren Fransen, zij hebben dan ook de naam gegeven aan de berg waarnaar het park vernoemd is: Téton is het Franse woord voor tepel. De pelsjagers zouden bij het zien van deze bergen de associatie met vrouwelijke borsten gekregen hebben.....
Het stadscentrum heet Town Square en op elke hoek van het stadsplein staat een boog gemaakt van hertengeweien. Elke herfst verliezen herten hun gewei; die worden verzameld en vervolgens opgestapeld.
Eenmaal op de camping terug doen we wat alle Amerikanen op een camping doen: een heerlijk vuurtje stoken waar we ons aan kunnen warmen. Een lekker biertje erbij en dan op tijd naar bed om morgen richting Yellowstone te gaan.

maandag 7 mei 2012

DAG 24 YELLOWSTONE PARK, WYOMING

Aantal mijlen : 202, via State Highway 33, 32 EN 20.
Camping: Rustic Wagon RV Park, West Yellowstone
Omdat de zuidelijke ingang van het Yellowstonepark nog gesloten is vanwege sneeuw, zijn we vandaag genoodzaakt om een flinke omweg te maken om bij de westelijke ingang te komen. Na een rustige rit checken we vast bij de camping in West Yellowstone in, om vervolgens onze 1e rit door dit wereldberoemde park te maken.
Het Yellowstonepark is het oudste Nationale Park ter wereld en staat sinds 1978 op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Met een oppervlakte van bijna 9000 km², is het meteen ook een van de grootste nationale parken in de Verenigde Staten. Jaarlijks ontvangt het inmiddels zo'n 2 miljoen toeristen. 
Nu is het er gelukkig nog erg rustig, de wegen zijn pas sinds een aantal dagen schoon (het park is overigens nog steeds niet geheel geopend voor publiek).
Er is zoveel over geschreven en gezegd, onze verwachtingen zijn dan ook hoog gespannen.
En niet onterecht! Elk superlatief wat men bedenken kan, is hier van toepassing. De natuur, de fauna, het is allemaal werkelijk beeldschoon. 
De foto's spreken voor zich.
Behalve een beer, hebben we vandaag alle dieren die in het park leven, gezien. Vooral de bizons (wilde buffels) maken ongelooflijke indruk. Ze lopen doodleuk voor je auto langs.

De Old Faithful  geiser is de beroemdste attractie van Yellowstone
Park. Deze geiser spuit elke 92 minuten een gemiddeld 45 meter hoge straal kokend water en stoom omhoog. Wij komen om 17.45 aan en horen dat we nog ongeveer een half uur moeten wachten om dit schouwspel te mogen bekijken. 
We nemen plaats op een van de banken en ons geduld wordt beloond!
Tegen zonsondergang rijden we terug en zien dan nog een coyote (prairiewolf) en kuddes rendieren.
 

dinsdag 8 mei 2012

DAG 25 YELLOWSTONEPARK
Aantal mijlen : 135
Camping : RockyMountain RV Park, Gardiner

Een hele dag voor Yellowstonepark. Vanochtend pakken we de North Loop, dwz. de noordelijke lus die via Mammoth Springs naar Gardiner leidt.
Onze eerste stop is Norris Geyser Basin, de heetste geiser van het gehele park. Misschien niet zo beroemd als de Old Faithful, maar deze geiser spuit elke 2, 3 minuten een behoorlijke straal stomend water. Geweldig gezicht!
Bij de noordelijke ingang lopen overal bizons. Wanneer een bizon probeert een gezellige picknick te verstoren, zorgt dat  voor veel hilariteit. Iedereen rent van tafel, grijpt de koelboxen mee en gaat snel in de auto zitten. De bizon dreigt even de restanten van tafel te nemen maar besluit dan  doodleuk om de weg te over te steken. 

  
Bij de uitgang van het park reserveren we vast een plekje op onze overnachtingscamping. 
Aan het eind van de middag gaan we terug het park in. De parkrangers hebben ons gezegd dat er in de Lamarvallei beren zitten. En daar gaan wij natuurlijk voor. Het is so wie so de beste tijd van de dag, want tegen de avond komen alle dieren naar het water (er lopen veel rivieren en beekjes in het park).
De parkrangers hebben ons niet voor de gek gehouden. 
In de eerste plaats zien we duizenden bizons, het blijft indrukwekkend om de ze enorme beesten in zulke grote getale om je heen te zien.
Verder alle soorten herten, en dan eindelijk………………beren!
Op het moment dat we om willen draaien om huiswaarts te keren, zien we een groepje mensen staan met grote telelenzen. Bij navraag blijkt dat zij een Grizzlybeer hebben gezien. Ze wijzen ons precies de plek aan en inderdaad, na enkele minuten komt de beer te voorschijn.
Ze nodigen ons uit om achter ze aan te rijden want er zijn meer beren gesignaleerd. Wij laten ons dat niet 2x zeggen en zien binnen enkele minuten een ander soort beer : de zwarte beer.
Tenslotte staat er nog een aan de kant van de weg rustig te grazen. Niet te geloven, wat hebben wij een geluk! 
Onze dag kan niet meer stuk.

woensdag 9 mei 2012

DAG 26 YELLOWSTONEPARK- ARCO, IDAHO
Aantal mijlen : 205, via State Highway 20S, 23W
Camping: KOA Arco, Idaho
Vanochtend rijden we voor de laatste keer door het nationale park. We zijn nog steeds onder de indruk van wat we gisterenavond gezien hebben en verwachten niet dit deze ochtend nogmaals mee te maken.
Nou, dat klopt ook, we brengen nog 3 uur in het park door en zien, behalve een paar buffels, geen enkel dier meer! Wat hebben we gisteren geboft.
Dan maar genieten van de mooie natuur en de geheimzinnige fumarolen. Dat zijn rook/stoomwolken die uit de aardkorst ontsnappen, vaak met een nare zwavelgeur.
Die rook geeft echter wel een mysterieuze sfeer aan de omgeving en we nemen alles voor een laatste keer nog goed in ons op.

En dan verlaten we het park definitief. Nu zijn we echt aan het laatste deel van onze reis begonnen, nog ongeveer 800 mijl naar San Francisco te gaan. 
We rijden de staat Idaho binnen, de bijnaam is Potato State, er worden hier duidelijk veel aardappelen verbouwd. We rijden overigens mijlen lang zonder een auto of boerderij te zien, alleen lege vlaktes.

Inmiddels zijn alle toeristische campers verdwenen en zijn wij weer de enige duidelijk herkenbare toerist in de omgeving! Als we 's middags even door een klein stadje lopen, worden we door iedereen vriendelijk begroet. 
Na alle indrukken van de afgelopen weken zijn we inmiddels best moe en we besluiten vroeg ons kamp op te slaan in Arco, een dorp van 995 inwoners.  
Bij binnenkomst valt ons de berg op, er staan allemaal cijfers in gegraveerd. Bij navraag blijkt dat het om een lokale traditie gaat. Eindexamenleerlingen mogen, nadat ze geslaagd zijn, dat jaartal in de berg kerven. 
Verder werd hier in 1955 de allereerste uit kernenergie opgewekte elektriciteit geproduceerd, wat in het dorp met trots overal vermeld wordt.
Onze camping blijkt naast een grote kerk te staan: de Heiligen der Laatste Dagen (LDS in Amerika), ofwel de Mormoonse kerk. In principe zit in Salt Lake City, Utah hun hoofdkerk, maar ook delen van Arizona, Wyoming en Idaho zien zij als hun beloofde land.
Het was ons al opgevallen dat er hier zoveel kerken staan, in elk klein dorpje is er wel een te vinden. En wat te denken van scholen en universiteiten, we zijn er vanmiddag ook een aantal gepasseerd. 
In ieder geval nemen wij een lekker biertje en besluiten vroeg naar bed te gaan.
 

donderdag 10 mei 2012

DAG 27 ARCO - TWIN FALLS, IDAHO
Aantal mijlen : 170, via State Highway 93 W
Camping: KOA Jerome / Twin Falls
  
Een reisdag vandaag, we moeten uiteindelijk over een paar dagen in San Francisco aankomen. 
Aangezien onze camping dicht bij het National Park The Craters of the Moon ligt, brengen we daar natuurlijk eerst een bezoek.
Een bijzonder park, en een grotere tegenstelling met de weelderige groene velden van de afgelopen dagen kan er bijna niet zijn.
Zoals de naam al verraadt, is het alsof we op de maan zijn beland. Op de maan zijn de kraters echter ontstaan door inslagen en hier zijn vulkanen aan het werk geweest. De laatste grote uitbarsting is 2000 jaar geleden en de statistieken vermelden dat deze vulkanen een cyclus van zo'n ..........2000 jaar hebben! 
Vannacht is er bovendien een kleine aardbeving geweest in Wyoming, die geregistreerd is in het Visitors Center van het park. Klinkt spannend allemaal.
Het zwarte landschap doet een beetje denken aan Lanzarote. Alles doet bizar aan, en niet in de minste plaats omdat men vreemde namen heeft gegeven zoals : Devils Garden, Inferno Cone Trail etc.
Gelukkig zijn er ook vriendelijker plekjes te vinden met groen en op de achtergrond altijd weer die besneeuwde bergen.
Dicht bij Twin Falls moet nog een National Monument liggen, het Minidoka War Relocation Center.
Nadat Japan in december 1941 Pearl Harbour had aangevallen, heeft Amerika alle Japanse Amerikanen in interneringskampen opgesloten. Hele gezinnen leefden in barakken in de geïsoleerde kampen waaronder die van Minidoka in Idaho.
Vandaag de dag is er weinig terug te vinden. Behalve een nieuw monument is er van de barakken niet veel meer over.

zaterdag 12 mei 2012

DAG 28 Jerome/Twin Falls, Idaho – Lovelock, Nevada
Vrijdag 11 mei  Jerome/Twin Falls, Idaho – Lovelock, Nevada
Aantal mijlen : 380, via St.Highway 93 S, Interstate 80 W
Camping: Brookwoods, Lovelock

In Twin Falls bekijken we de watervallen van Shoshone. Deze watervallen (65 m. hoog) worden ook wel de 'Niagara of the West' genoemd, ze zijn zelfs meer dan tien meter hoger dan de Niagara Falls.
De Snake River zorgt voor dit mooie spektakel, we genieten van het uitzicht en de grappige beestjes om ons heen. Het blijken (berg)marmotten te zijn.
Nog een leuk feitje voor de liefhebber: hier sprong Evil Knievel met behulp van een met een raket aangedreven motorfiets over de canyon. Hierbij brak hij zo ongeveer elk botje in zijn lijf, maar hij overleefde het wel.

We willen vandaag een flink aantal mijlen rijden; gelukkig is de wind gaan liggen zodat we daar onderweg met onze windgevoelige camper geen last meer van hebben. Met echte country/ cowboymuziek op de achtergrond verloopt de reis zeer voorspoedig.
Bij binnenkomst in Nevada passeren we weer een tijdzone : we leven vanaf nu op Pacific Time en dat is op dit moment dus 9 uur later dan Nederland.
Tevens verschijnen ook meteen de eerste casino’s. Nevada is de gokstaat van Amerika. 
Met de meeste casinoslots (video gokkasten) per hoofd van de bevolking is Nevada nog steeds nummer één van de wereld. Op 17 maart 1931, tijdens de crisisjaren, werd in Nevada het gokken gelegaliseerd om de economie te stimuleren. Dit vormt nog steeds een belangrijke bron van inkomsten, alhoewel wij toch veel verlaten gehuchtjes met dichte winkeltjes en saloons/casino's tegenkomen.
Voor het overnachten zijn we dit maal aangewezen op zeer locale RV Parks, die nergens in een boek te vinden zijn. Op Internet vinden we er een in Lovelock met een leuke naam : Lazy K, maar bij aankomst blijkt die dicht te zijn. Verderop zien we een motel dat ook kampeerplaatsen verhuurt. Het ziet er allemaal zeer shabby uit maar hebben weinig keus (onze camper is ongetwijfeld schoner dan een bed in dit motel, brrr).
De camping ligt niet ver van de spoorlijn en we slapen vroeg in met het nostalgische geluid van claxonnerende treinen in de verte.

zaterdag 12 mei 2012

DAG 29 Lovelock, Nevada – South Lake Tahoe, Californie
Aantal mijlen : 156, via Interstate 80 W, St. Highway 95 S en 50 W.
Camping : KOA South Lake Tahoe.

We vervolgen onze reis door Nevada. We rijden nu lange tijd door woestijngebied, met af en toe een gehuchtje. Nevada is de droogste staat van Amerika, er groeit wat sagebrush en wat andere droge struikjes. 

Wel zien we op de achtergrond steeds besneeuwde toppen en dat vormt een mooi contrast met het geel en wit van de droge grond. 
Aan de namen te zien, zijn hier ooit veel Duitsers neergestreken.Voordat de Europeanen het huidige Nevada koloniseerden werd het bevolkt door Indianenstammen. In de verte kunnen we nog steeds hun armoedige huisjes zien. Het valt ons overigens op dat alles hier erg arm is. Mensen wonen in stacaravans of krotjes, hun tuinen zijn een grote puinhoop met roestige oude auto’s, tractoren etc. De welvaart straalt er hier niet van af! 
De bijnaam van Nevada is de “zilverstaat", dankzij het zilver die hier rond 1850 in mijnen gevonden werd. Tegenwoordig leeft Nevada voornamelijk van toerisme (gokken, trouwkapelletjes). 
Als we bij Lake Tahoe aankomen begrijpen we dat hier veel toeristen komen, want het meer is werkelijk prachtig met zijn azuurblauwe kleur en altijd maar weer die wit besneeuwde bergen op de achtergrond. In de winter wordt hier geskied, en 's zomers is het een heerlijk recreatiegebied wat betreft watersport.

Dit meer vormt meteen ook de staatsgrens met Californië. 
We zijn daarmee in de laatste staat van onze reis aangekomen. Begonnen in Illinois, hebben we vervolgens Iowa, Nebraska, Colorado, New Mexico, Utah, Wyoming, Montana, Idaho en Nevada doorkruist. 
Over 3 dagen zijn we in San Francisco, maar eerst nu genieten van Lake Tahoe. 
We staan weer op een zeer fraaie plek, onder de pijnbomen met het geraas van de Truckee River op de achtergrond.
Bovendien hebben we (voor het eerst deze vakantie!) even lekker aan het zwembad in de zon gezeten. 
Zo meteen weer een gezellig houtvuurtje stoken in de speciale kampvuurbak met een rand van rotsen, voor het echte kampeergevoel.
 

zondag 13 mei 2012

DAG 30 LAKE TAHOE, CALIFORNIA

De dag begonnen met een Moederdagontbijt: verse aardbeien en een gekookt eitje. Lieve e-cards/sms’jes van de kinderen, heerlijk.
Een rustig dagje aan Lake Tahoe gehad. Weer een strakblauwe lucht, fijne temperatuur dus we besluiten een kijkje te nemen op een van de nabije strandjes.
Het water is ongelooflijk blauw, dat zien we zelfs in Spanje niet vaak zo! De temperatuur van het water is echter meer vergelijkbaar met de Hollandse Noordzeekust in het voorjaar: koud dus! 
We rijden een stuk langs het meer, ook hier zijn weer mogelijkheden genoeg om in het huwelijk te treden. De omgeving is er romantisch genoeg voor.

Verder hebben we onze laatste paar dagen zitten voorbereiden, het is altijd even puzzelen waar je zo’n laatste avond moet overnachten. De camper moet nl. woensdagochtend geheel schoon en leeg ingeleverd worden. 
Inmiddels hebben we leuk contact met een Zwitsers gezinnetje, zij trekken 8 maanden(!!) met 2 kleine kindertjes door de States. De camper hebben zij gekocht.
We hebben natuurlijk veel te veel inkopen gedaan, de supermarkten zijn hier ook zo verleidelijk, maar dat betekent dat we toch nog wel wat spulletjes over houden. De Zwitsers zijn er erg blij mee.
Morgen onze één na laatste dag, we gaan naar Napa Valley, het grote Californische wijngebied.

maandag 14 mei 2012

DAG 31 SOUTH LAKE TAHOE - PETALUMA,CA
Aantal mijlen: 200, via St.Highway 50, Interstate 80, Highway 128, 121,116W.
Camping : KOA Petaluma
Hoogte: 30 ft


Na een oergezellige avond met onze Zwitserse buren vertrekken we van onze camping in South Lake Tahoe. Daarmee nemen we meteen afscheid van de bergen. Direct na de camping beginnen we aan een lange afdaling totdat we bijna op zeeniveau uitkomen.
Nog een laatste blik op de witte toppen. De hoge (ponderosa)dennen met hun grote dennenappels en heerlijke geur maken plaats voor een mediterrane vegetatie. Bij Sacramento verschijnen de eerste palmen en oleanderstruiken: het is duidelijk dat we hier in een andere klimaatzone zijn beland.
We verlaten de I-80 om met een kleine omweg een kijkje te gaan nemen in Napa Valley, de bekendste wijn regio van Californië.
Californië is de 4e wijnproducent ter wereld, en produceert zowel rode als witte wijnen met een goede reputatie. Wij rijden door de lieflijke heuvels met onafzienbaar uitgestrekte wijngaarden en chique wijnhuizen. 
De stad Napa is het centrum van deze regio, wij lopen er even rond.
De stad en regio zijn genoemd naar de Wappo Indianen die vroeger deze streek bevolkten. "Napa" betekende in hun taal : land van overvloed. 

Op de camping beginnen we vast met onze koffers in te pakken en de camper op te ruimen. Morgen willen we San Francisco nog bezoeken, dus dan hebben we de grote schoonmaak al gehad tenminste. 

DAG 32 PETALUMA - HALF MOON BAY

Dinsdag 15 mei 2012
Aantal mijlen : 90, via State Highway 101, 280 S
Camping : Pelican Point RV Park, Half Moon Bay
 
Vanochtend onze laatste “grote” spullen uitgedeeld aan onze aardige Amerikaanse buren. Ze zijn erg blij met ons koffiezetapparaat en de barbecue, voorwerpen die we allemaal de 1e dag voor een habbekrats bij de FamilyDollar en WalMart aangeschaft hadden. Huren was duurder geweest, en we vinden het een leuk idee dat andere kampeerders nu nog lang van onze spulletjes kunnen genieten.
Daarna de camper volgegooid met propaangas. Daar hebben we de afgelopen weken op gekookt, de kachel ‘s ochtends vroeg mee aangezet en bovendien lopen de koelkast en vriezer ook op gas.
We rijden rustig richting San Francisco. De stad ligt altijd in de mist, vanochtend is het niet veel anders en de bovenkant van de Golden Gate zit inderdaad nog in de wolken.

Ons eigenlijke plan was om nog even de stad in te gaan; we kennen de stad goed maar het is natuurlijk altijd leuk om even op Fishermans Wharf rond te lopen,
De stad heeft echter alle parkeerplekken aangepast en campers worden helaas overal geweerd. We hebben geen zin om onze tijd te verdoen aan het zoeken van een parkeerplaats ver buiten het centrum dus we rijden er rustig doorheen. 

Onze laatste camping ligt zuid van de stad, aan de kust. We moeten onze camper geheel schoon en leeg inleveren dus we hebben een standplaats nodig met full hook up (dwz. gehele afvoer).
Bart heeft gisteren een mooie camping direct aan het strand op Internet gevonden, maar bij aankomst blijkt de camping dus niet over toiletten/douches te beschikken. Niet zo handig als je een lange intercontinentale vlucht moet maken de volgende dag. 
Via het toeristenbureau vinden we alsnog een geschikt RV park, waar we tenslotte onze laatste voorraad opmaken en uitdelen. 
We lopen wat rond in het historische downtown van het gezellige dorpje Half Moon Bay.
Na een heerlijke strandwandeling waarbij we onze longen volzuigen met frisse zeewind (eindelijk weer op “normaal” zeeniveau), zijn we klaar om voor de laatste keer in ons knusse camperbedje te duiken.

DAG 33 INLEVEREN EN TERUGVLUCHT
Woensdag 16 mei
Aantal mijlen : 45, via State Highway 92E, 280 S
 
We staan vroeg op, want we moeten in de ochtendspits ons laatste stukje rijden om op tijd de camper in te leveren en naar het vliegveld te gaan.  
Tijdens de rit kijken we terug op de afgelopen weken en we zijn het er over eens: zouden we het nog een keer doen, met een camper door de VS? Het antwoord is volmondig ja! 
En dan rijden we de John Muir Drive op, het terrein waar alle campers van Cruise America geparkeerd staan. Onze missie, een camper vanaf de fabriek in Chicago naar de verhuurder in SFO brengen, is geslaagd.

Nog een laatste inspectie en dan nemen we afscheid van ons tijdelijk huis op wielen, waar we wel een beetje gehecht aan zijn geraakt.
We hadden 5000 mijl tegoed, en daarvan hebben we er 4998,6 gereden. Wat een strakke planning! 
Begonnen in Chicago, via Interstate 80 en uiteindelijk vlak bij San Francisco nog het laatste stukje van die snelweg opgepikt, hebben we dwars door de Verenigde Staten gezworven.
Het zijn 4 prachtige weken geweest, elke rit was weer een belevenis. De natuur is zo overweldigend mooi, het was constant genieten. De bevolking is ongelooflijk hartelijk gebleken, we hebben leuke contacten gehad met zoveel verschillende mensen.
Het zal straks weer wennen zijn in ons overbevolkte Nederland, waar iedereen altijd gestrest lijkt.
Maar goed, aan elke vakantie komt een eind, en het is natuurlijk ook fijn om straks onze kinderen en lieve vrienden die zo met ons meegeleefd hebben, weer terug te zien.
America the beautiful, we’ll miss you!