Dag 4 Omgeving Miranda do Douro

Zondag 19 sep.

Natuurschoon. 

Gisteren hebben we al kaartjes gekocht voor een boottochtje van een uur door het kloofdal (de Arribes) van de Douro. De Internationale Douro, zo benadrukt men , aangezien het hier de natuurlijke grens vormt tussen Spanje en Portugal. Bijna iedereen spreekt hier trouwens beide talen en ook met Frans kom je een heel eind wat communicatie voor ons dus een stuk makkelijker maakt. 
Vanaf het water kun je veel beter de steile rotswanden bekijken, vaak hebben deze een verschillende kleur door b.v. koper, zwavel en mineralen. Ook maken roofvogels zoals de Leonadobuizerd of een arend hier hun nesten, we zien vandaag alleen zo’n buizerd vliegen en honderden zwaluwen.
Het gebied vormt ook een onderzoeksplaats voor wetenschappers, de gids die met ons meegaat vertelt er boeiend over. Groot is onze verbazing als er tijdens de vaart een scherm naar beneden wordt gehaald en de gids via een microscoop uitleg geeft over plankton en algen. Heel boeiend en bovendien brengt ze dit alles met een juiste dosis humor. 

Wanneer we terug aan wal zijn besluiten we om naar de Mirador São João te rijden, een rit die ons door kleine gehuchtjes voert waar de tijd decennialang lijkt te hebben stil gestaan. Dorpjes van een tiental huizen met in het ‘centrum’ een centrale wasplaats waar de vrouwen hun was kunnen doen.

Ook zien wij een gemeenschappelijke churrascoplaats, een plek om vlees te grillen. Wanneer ik uitstap om een foto te maken komen de bewoners voorzichtig even kijken wat ik aan het doen ben maar met mijn ‘Bom Dia’ weet ik ze allen gerust te stellen. 

Om bij de Mirador te komen moeten we de laatste anderhalve kilometer een onverhard pad nemen. Er zitten behoorlijke kuilen en sleuven in de weg. Bovendien is het ook nog eens een zeer steil pad maar onze 4-wheel drive doet precies waarvoor hij is bedoeld en zo komen we bij het mooie uitkijkpunt vanwaar we prachtige foto’s maken.

Onze rondrit van vandaag brengt ons tot Bragança waar we jaren geleden hebben gelogeerd in een fraaie quinta. Deze weten we niet meer terug te vinden en ook de stad herkennen we niet, we zijn toen niet in het centrum geweest maar hebben toen het natuurpark ten noorden van de stad bezocht. Een leuke hernieuwde kennismaking dus! 
We slenteren er wat rond en kijken nog even in de kerk die naast het kasteel staat. Bijzonder mooi is het beschilderde plafond van hout, door 1 euro in een gleufje te werpen wordt dit plafond verlicht waardoor de prachtige schilderingen beter zichtbaar worden.   

Tijdens de terugrit komen we amper een andere auto tegen, ook dit gebied is uitgestrekt en voornamelijk leeg. De enigen die we zien zijn 5 herten die langs de kant van de weg staan. Onze dag kan niet meer stuk!