Dag 5 Miranda do Douro naar Pinhão

Maandag 20 sep.

Oogsttijd

We blijven de Douro vandaag volgen, niet altijd letterlijk want de weg loopt nergens direct naast de rivier. De wanden zijn bijna overal te steil dus ligt de weg wat hoger maar regelmatig vangen we bij een uitkijkpunt weer een glimp van de rivier op die dan weer groen, dan weer bijna zwart van kleur is. De naam van de de rivier betekent trouwens ‘Gouden ‘ rivier, een kleur die we nog niet hebben kunnen ontdekken maar het klinkt wel mooi.
Aan de oostgrens is de rivier nog niet bevaarbaar, er liggen een aantal stuwdammen in, we bezoeken er nog eentje, de 87 m. hoge Barragem de Bemposta. Hier komt ook de rivier de Tormes die we al eerder tegen kwamen in Alba de Tormes ( van de heilige Teresa ) in de Douro. 
De route is prachtig vandaag, hoogvlaktes met rechte wegen wisselen af met bochtige afdalingen wanneer we weer diep het dal in rijden. 
In Barca d’Alva stoppen we voor een eenvoudige lunch. Dit plaatsje is eigenlijk niet meer dan een flinke aanlegsteiger voor de luxe riviercruiseschepen die de Douro tot hier kunnen bevaren, dat wil zeggen, ze kunnen nog een paar kilometer verder varen tot het Spaanse plaatsje Vega Terrón.

De gehele rit draait het om een paar producten die hier in grote getale worden verbouwd: wijn, amandelen en olijven. Deze laatste worden iets later in het jaar geplukt maar met de amandelen zijn ze al druk bezig met de oogst. 
We stoppen wanneer we een merkwaardig groot en rood scherm op een heuvel bezig zien, het duurt even voordat we door hebben dat het een apparaat is om amandelen uit de boom te schudden of liever te trillen. Het is een stuk efficiënter dan het met stokken uit de bomen slaan zoals we in Spanje wel gezien hebben. 

De wijnstruiken beginnen al herfstkleuren te krijgen, enkele bladeren worden al dieprood. Bij de meeste struiken zitten de druiventrossen er nog aan alhoewel het oogsten duidelijk al begonnen is. De kleine vrachtwagentjes rijden af en aan met hun ladingen druiven, op weg naar een van de grote coöperaties die overal gevestigd zijn. Het is een komen en gaan van die wagentjes, ze rijden voor ons gevoel kris kras door elkaar heen. 

Je kan er hier niet meer om heen: alles draait in de eerste plaats om de portwijn die hier al sinds de 18e eeuw wordt verbouwd. Overigens zijn de gewone tafelwijnen ook zeker niet te versmaden.
Elke steile berg is op de typische wijze van hier in terrassen beplant met wijnstokken. Het geheel vormt werkelijk een spectaculair landschap wat in 2001 is uitgeroepen tot Unesco Werelderfgoed en de streek wordt beschouwd als een van de mooiste wijngebieden van de wereld! 

In Pinhão zullen we 2 nachten blijven en we sluiten de dag af met uiteraard een lokale portwijn die ons heerlijk smaakt.