Sri Lanka deel 5

Dag 13. Woensdag 14 maart. Traject Udawalawe - Yala 

Gisterenavond heeft de ober die al de hele dag voor ons heeft gezorgd, met ons afgesproken dat we ons ontbijt op de kamer gaan krijgen. Er komt namelijk een groot bruiloftsgezelschap om 09.00 en wij kunnen dan niet meer in de gewone eetzaal terecht. Gisteren hadden ze de eetzaal al helemaal versierd en de tafels mooi opgemaakt, we hebben ook enigszins gespannenheid van het personeel gemerkt voor dit grote evenement. 

Ontbijt op de kamer vinden wij niet zo’n probleem en net als ik het bureautje heb opgeruimd en er een leuke eettafel van heb gemaakt met behulp van onze terrasstoelen, wordt er op de deur geklopt. ‘Het ontbijt’, denken we maar nee, hij komt ons vertellen dat er tóch beneden voor ons is gedekt en dat we daar lekker kunnen ontbijten. 
Het blijkt dat ze buiten bij het zwembad en op een terrasje boven het meer met prachtig uitzicht, speciaal een tafeltje voor ons hebben gedekt. We moeten er hartelijk om lachen, het ziet er zó fantastisch en romantisch uit. Dat is nog eens een goed begin van de dag en volgens Bart maakt het in elk geval het lauwe bier wat ze de vorige dag geserveerd hadden hélemaal goed. Het is niet heel ver van Udawalawe naar het volgende nationale park Yala. Daarom rijden we eerst langs een olifantenopvanghuis wat in zoverre verschilt met dat wat we in Kandy hebben bezocht namelijk dat ze in principe alle dieren weer terug uitzetten in de wilde natuur. Sinds het bestaan van deze stichting (1995) zijn er al ruim 100 weesolifantjes teruggeplaatst. Het gaat met name om babyolifantjes die verlaten zijn geweest of hun moeder verloren hebben en daardoor niet zelfstandig in de natuur kunnen overleven. Ze krijgen melk en worden getraind om uiteindelijk de opvang weer te kunnen verlaten. Een mooi project maar we moeten een tijd wachten voordat we iets van hun programma-uitleg kunnen bijwonen dus we besluiten om toch maar richting Yala te vertrekken waar we met de lunch worden verwacht.

We gaan vandaag in een tentenkamp overnachten, in elke reis moet er toch minstens 1 spannend verblijf zitten (denk aan de homestay in Vietnam). We worden allerhartelijkst verwelkomd door het Ecoteam, zo heet ook het kamp en de naam geeft duidelijk aan dat ze zo ecologisch mogelijk proberen om te gaan met het toerisme. De leider knoopt meteen een gesprek met ons aan, hij weet dat we uit Nederland komen. Vol trots vertelt hij dat hij Nederlandse voorouders heeft, dat gaat weliswaar heel ver terug namelijk tot de VOC toen Sri Lanka nog Ceylon heette. Hij legt ons zijn stamboom uit en vertelt dat hij lid is van de Nederlandse Burgher vereniging in Colombo, bovendien gaat hij ook nog trouw naar de Nederlands-hervormde kerk in Galle, een plaats die wij op de laatste dag nog gaan bezoeken. Ons tentenkamp is geweldig leuk, we blijken een volledig ingerichte tent te hebben en is dit meer glamping dan camping met echte bedden en eigen sanitair. 

Eigenlijk staat er voor vanmiddag helemaal niets op het programma maar we weten  te regelen dat we in de namiddag ook nog een gamedrive gaan doen. Hoe gezellig het in het kamp ook is, we hoeven niet een hele middag te niksen terwijl er zoveel prachtige dieren op ons wachten in het Nationale Park. 
Het park is totaal anders dan wat we gisteren hebben bezocht. Was het gisteren een grote vlakte waar we enorm veel zicht hadden, we gaan nu een dicht begroeid oerwoud binnen. We zien talrijke herten die veel duidelijker gestippeld lijken dan de de onze, sommige dragen prachtige ranke geweien. Verder veel vogels zoals groene bijeneters, een schildpad, mongoes, zwijnen en een reusachtige krokodil en dan stuiten we op andere jeeps die stilstaan en het oerwoud in wijzen. Er wordt door de chauffeurs wat opgewonden heen en weer gepraat, het is duidelijk dat we hier iets bijzonders gaan zien. De luipaard is gesignaleerd en als we goed turen zien we inderdaad verderop een reusachtig katachtig dier sluipen. Wat is hij groot en we volgen zijn spoor totdat hij besluit in een boom te gaan liggen en dan kunnen we hem met verrekijkers rustig bespieden. Ik ben verbaasd hoe zijn kop met de felle groene ogen op dat van een kat lijkt. Als we op de terugweg ook nog een mannetjesolifant met slagtanden tegenkomen zijn we helemaal voldaan. De Aziatische olifant heeft bijna nooit slagtanden, alleen 2 ‘melktanden’, we hebben dus weer iets bijzonders gezien! Al met al een goede ‘drive’, ook al wonen er zo’n 40 luipaarden in dit park, de kans dat je er een tegenkomt blijft heel klein omdat ze erg schuw zijn. 

We worden om 19.30 bij het avondeten verwacht en dat wordt geserveerd op een centrale plek in het kamp waar een groot houtvuur wordt opgestookt. Rondom staan mooi gedekte tafeltjes, we gaan in de open lucht en onder een prachtige sterrenhemel dineren. Overal branden de fakkels met (muggenwerende) olie, en met de krekels en het geknisper van het houtvuur op de achtergrond genieten wij van de kip en karbonade die op de BBQ zijn klaar gemaakt. Wat een verrukkelijk einde van een prachtige dag, dit moment zullen we eenmaal terug in Nederland ongetwijfeld nog heel vaak koesteren! 

Dag 14. Donderdag 15 maart. Traject Yala-Mirissa.

Jammer genoeg hebben we niet lang kunnen genieten van deze nacht in het oerwoud want onze wekker gaat om 04.15 af om om 05.00 uur weer terug te keren naar het wildpark Yala, ditmaal voor een ochtenddrive. Op die manier zullen we meteen na de opening van het park naar binnen kunnen en dan zijn er nog geen of nog niet veel andere jeeps. 

Het is nog compleet donker als we met onze zaklampen naar de ingang van het kamp lopen. De sterrenhemel is nog even helder als gisterenavond en daar genieten we ondanks het vroege uur weer intens van want hoe vaak tref je nou zo’n hemel aan in Nederland? Er wordt ons nog snel een warme kop thee gebracht door het personeel wat al weer op de been is plus een ontbijtpakket voor onderweg en dan kunnen we weer op pad. De jeep van gisteren is vervangen door een andere, trouwens ook een Toyota Hillux waarvan we meteen voelen dat deze schokbrekers een stuk beter zijn. Het gaat er nogal ruig aan toe tijdens zo’n safaritocht, we rijden door diepe kuilen en plassen met rotsige bodem dus dat bonkt nogal behoorlijk.
We zijn inderdaad een van de eersten als we bij de entree van het park aankomen en we hopen natuurlijk dat er veel dieren te spotten zijn op dit vroege uur. De jeeps rijden dan ook meteen naar de plekken waar de olifanten ‘s ochtends meestal staan maar vandaag is er niet veel te beleven. Het blijven natuurlijk wilde dieren en je weet nooit of je ze zult zien of niet. 
Geen olifanten of luipaard dus vanochtend maar wel kuddes wilde waterbuffels en zwijnen en uiteraard heel veel vogels waaronder pauwen. Wij wisten niet dat de pauw een inheemse vogel is van Sri Lanka, bij ons is het een siervogel die bij paleistuinen of een kinderboerderij woont maar hier horen ze dus thuis en leven ze in het wild. 

We maken een korte sanitaire stop aan het strand, ik maak gretig gebruik van de toiletten. Als ik door spoel zie ik in mijn ooghoeken iets bewegen, eerst schrik ik maar dan moet ik heel hard lachen: er springt een kikker uit de toiletpot!
Het Yalapark loopt helemaal door tot aan de kust. Onder andere op deze plek heeft de tsunamigolf een dorpje weggespoeld; wonderlijk genoeg hebben de olifanten uit het park iets aangevoeld en zijn ze op tijd weggetrokken naar hoger gelegen gedeeltes. Nu staan de resten van een vakantiebungalow er nog als stille getuigen van deze ramp. Men heeft een gedenksteen en een soort kunstwerk geplaatst ter nagedachtenis van de slachtoffers, voornamelijk buitenlanders. Daar word je toch even stil van, we kunnen ons de verschrikkelijke beelden op TV nog goed herinneren......Al met al zijn we dik tevreden en voldaan als we weer terug zijn in het kamp. We frissen ons op en dan vertrekken we naar Mirissa aan de zuidkust van Sri Lanka. 

Onderweg bezoeken we het tempelcomplex van Kataragama, een van de belangrijker heiligdommen van het eiland waar vele gelovigen naar toe komen. Het bijzondere is dat alle godsdiensten hier vertegenwoordigd zijn, op het zelfde terrein staan zowel een Boeddhistische als een Hindoeïstische tempel, evenals een moskee. De Hindu-tempels kun je overigens overal herkennen aan de rood-wit gestreepte banen die ze op de omheiningen en muren hebben geschilderd. Overal wordt prachtig fruit verkocht wat geofferd gaat worden. Hier zien we trouwens voor het eerst bedelaars op het eiland, we zijn ze nog niet eerder tegengekomen.
Langzaamaan zijn we aan de laatste trajecten bezig, we komen dichterbij ons startpunt Negombo en daarmee overvalt ons een zekere weemoed. Het is duidelijk dat we in toeristisch strandgebied komen, niet persé ons ding, we komen hier met een ander doel: walvissen spotten. De sfeer is hier totaal anders dan we de afgelopen 2 weken hebben gevoeld en dan denk ik bijvoorbeeld aan Jaffna, waar we ongeveer de enige buitenlanders waren, waar het nog helemaal leeg was met uitzichten van kilometers ver! Of Ella, waar we, ondanks dat het een backpackersdorp is en er altijd veel toeristen zijn, de enige reizigers in de Engelse cottage waren. Nu horen we bij de ‘gewone’ toerist die voor de zon komt, eigenlijk willen we dat niet en voelen ons een klein beetje verloren nu we weer terug zijn beland in het hectische leven van de toerist anno 2018.  

Dag 15. Vrijdag 16 maart. Mirissa.

En weer staan we vroeg op, vandaag worden we om 06.00 uur naar de haven van Mirissa gebracht waar we op de boot zullen stappen die ons gaat varen naar de plek waar dolfijnen en walvissen zwemmen. Sri Lanka is namelijk een van de beste bestemmingen om de grootste walvis ter wereld te spotten, de blauwe vinvis en de beste periode om dat te doen is tussen december en april. Grote kans dus dat we er een gaan zien vandaag!
Dit maal worden we niet opgehaald door de Prius maar is er een tuk-tuk voor ons geregeld, het wordt ons snel duidelijk waarom want de straatjes zijn smal en bij de haven kan je met een auto eigenlijk niet komen, laat staan parkeren.We zijn vroeg maar dan kunnen we tenminste een goede plek uitzoeken, zegt Yohan. Hij blijft goed voor ons zorgen, hij gaat ook mee op de boot. 
Bij vertrek gaat er even iets mis, het touw om aan te meren is om de boeg geslagen. Daar weten ze hier wel raad mee, een van de bemanningsleden springt meteen in het water, duikt even kopje onder en weet het razendsnel weer op te lossen. We moeten wat verder varen de zee opvaren dan andere dagen, de walvissen schijnen een eind uit de kust te liggen. De heenreis duurt bijna 2 uur en er worden pillen tegen zeeziekte uitgedeeld maar de zee lijkt ons kalm genoeg dus we hebben ze in elk geval nu niet nodig. Bijzonder leuk is dat we worden vergezeld door scholen dolfijnen die gezellig met ons mee zwemmen en onderweg hun kunsten laten zien.
Van ver kunnen we al zien waar we moeten zijn op zee, er liggen meer boten te wachten op dit spektakel. En als de Blue Whale, zoals hij hier genoemd wordt, zich eindelijk laat zien in al zijn glorie is iedereen helemaal opgewonden. Het is dan ook een máchtig gezicht om hem te zien spuiten als een geiser, om zijn sierlijke beweging in het water te volgen en oh, wat zijn ze groot! Vooral de sprong op het eind als zijn staart even boven water blijft steken, veroorzaakt een groot applaus op de boot. Daarna zoekt hij de diepte op en blijft dan minstens 10 minuten onder water voordat het allemaal weer opnieuw begint. We krijgen dit schouwspel een aantal keren te zien, er zwemmen verschillende vinvissen. We hebben geluk, zegt de kapitein, gisteren zijn ze tevergeefs de zee op geweest, jammer voor al die toeristen en net als bij een safari: walvis garantie wordt niet gegeven! 
Dit was een mooie afsluiting van een geweldige reis. Morgen rijden we terug naar Negombo waar we 2 weken geleden begonnen zijn. Onderweg zullen we nog het beroemde fort in Galle bezoeken maar het einde komt nu echt in zicht. Vanmiddag lassen we daarom een rustmoment in, het hotel ligt heerlijk aan het strand en we nestelen ons op een van de bedden onder de frangipaniboom. 
Sri Lanka is een heerlijke bestemming, ook voor een strandvakantie, daar zijn we het samen helemaal over eens.