De Costas en Parque Natural Cabo de Gata

Dag 5 Woensdag 11 januari Benalmádena, Costa del Sol. 

Het eerste doel van vandaag is het Castillo de Colomares, een nieuw monument op korte afstand van ons hotel.  
Het kasteel is nieuw, gebouwd tussen 1987 en 1994 ter ere aan het leven van de grote ontdekkingsreiziger Christopher Columbus en de ontdekking van Amerika. In 1987 begon dr. Esteban Martín samen met twee metselaars met het bouwen van dit grootste eerbetoon dat ooit aan Colombus gewijd is. Dr. Martin woonde in New York maar had nog een stuk grond bij Benalmádena, Columbus was zijn held.  
De materialen die hij gebruikt heeft zijn baksteen, mortel en cement. Dr. Martín had grote kennis van zowel geschiedenis als architectuur. Daardoor wist hij verschillende architectuurstijlen te combineren van veel Spaanse monumenten en van de geschiedenis van Spanje in het algemeen. Zo zien we daar bv. neo-byzantijnse elementen evenals neoromaanse, neogotische en neo-mudejar elementen (met islamitische versieringen en motieven) en staat er zelfs een Chinese pagode!  
Ook zijn er verwijzingen naar de islam, het jodendom en het christendom, de drie religies in Spanje tijdens de middeleeuwen. Op de punt van een torentje staat er bv. een davidsster. 
Misschien heeft het iets weg van een gebouw in de Efteling maar bijzonder is het in ieder geval wél en de ligging is absoluut uniek waardoor het zéker de moeite waard is om dit te bezoeken.

We besluiten de kustweg verder naar het oosten te nemen, langs Torremolinos (vreselijk!), dwars door Málaga (altijd een feestje) om uiteindelijk even landinwaarts te gaan voor een bezoek aan het mooie witte dorpje Fragiliana met een oud Moors centrum. Het wordt beschouwd als één van de best bewaard gebleven historische stadscentra in de provincie Malaga en hierdoor werd het in 2014 officieel benoemd tot nationaal erfgoed en heeft het de titel Conjunto Histórico-Artístico gekregen.  
Het is heerlijk om te slenteren door de smalle straatjes die ook hier weer prachtig zijn aangelegd met ingelegde kiezelpatronen. Bloempotten en planten staan voor de deuren waardoor het wit van de gekalkte huizen wat opgefrist wordt.  

Vanaf Frigiliana is het nog maar een kort stukje naar Almuñecar waar we de nacht zullen doorbrengen (Costa Tropical). 
De temperaturen zijn nog steeds ongewoon hoog zodat we om 20.00 uur nog buiten op het strand een cocktail zitten te drinken. Om af te sluiten eten we in een klein Andalusisch restaurant nog een heerlijke vispaella! 

Dag 6 Donderdag 12 januari Costa Tropical en Costa de Almería

Ons eerste bezoek vandaag is aan Salobreña, een dorpje niet ver van Almuñecar en dat bekend staat om zijn Moorse kasteel uit de 13e eeuw. 
Hoog gelegen op een rots is het verstandiger om de auto in het benedenstadje te parkeren en te voet verder te gaan. Dat betekent dat er een flink eind geklommen moet worden maar deze moeite wordt absoluut beloond. Als we eenmaal boven zijn hebben we namelijk een schitterend uitzicht over de zee én op de altijd imposante Sierra Nevada met de besneeuwde toppen. 
We vragen ons in deze bergdorpen altijd af hoe (oude) mensen hier hun boodschappen doen. De straten zijn niet alleen heel steil maar ook vaak glad dus het is een hele toer om dat zonder ongelukken te doen. 
Een van de oplossingen is dat er veel aan huis gebracht wordt; b.v. brood hangt aan de deurklink, de eierboer brengt zijn spullen deur aan deur en ook de man met de verwisselbare gasflessen komt luid toeterend langs met zijn kar.

Het doel van vandaag is het natuurpark van Cabo de Gata, een gebied wat we een jaar geleden ook bezocht hebben en waar we graag weer terugkeren. 
Eerst lunchen we in ons favoriete restaurantje aan het water in een prachtig baaitje. Alles is nog heel eenvoudig en niet aangepast aan het moderne toerisme, de tijd lijkt hier decennia stil te hebben gestaan. 
In januari is hier verder alles gesloten, er is (behalve een paar campings) weinig accommodatie te vinden maar via de bekende site hebben we toch iets kunnen boeken, een villa nog wel! 
We moeten bellen als we er zijn, een onverhard pad leidt ons uiteindelijk naar de cortijo waar een jonge Afrikaanse man naar ons toekomt. Hij is de beheerder en toont ons onze slaapgelegenheid voor vannacht, later hebben we hem nog een keer nodig omdat hij vergeten is voor ons de warmwaterboiler aan te zetten. Een zeer basic onderkomen wat de naam villa niet mag dragen, het heeft weliswaar een leuk zitje buiten waar we echter geen gebruik van maken omdat het hier een stuk frisser is dan we afgelopen dagen hebben gehad. We rangschikken deze overnachting dan ook onder de de noemer van ‘avontuurlijke slaapplek’, wat we eigenlijk in elke vakantie wel een keer proberen te boeken. Alleen is het dit keer niet gepland maar dat maakt reizen toch altijd weer verrassend en spannend. 
Dat blijkt ook als er bij ons aan de deur geklopt wordt (het is inmiddels al goed donker) en er door een Duits echtpaar om hulp gevraagd wordt. Ze komen net aan en zoeken een receptie maar kunnen niemand vinden. We leggen uit dat ze onze vriend moeten bellen en dan komt het allemaal goed. 
Wat hier in elk geval wél geweldig goed kan is sterren kijken. De hemel is zó glashelder en naarmate je ogen meer gewend zijn aan het donker hoe meer sterren je ziet. Zo bewonderen we dus o.a. de poolster, cassiopeia en castor en pollux.  
Daar wordt een mens toch stil van…

Dag 7  Vrijdag 13 januari Níjar

Na een koude nacht ( geen extra dekens en we hebben daarom onze vesten en sjaals maar over ons heen gelegd) worden we wakker door de vogels. Het enige geluid wat je hier hoort, we zitten midden in het natuurpark en er zijn geen andere geluiden dan deze. Én van de kippen die naast ons lopen, ze hebben vanochtend al wat eitjes gelegd. 
We maken nog enkele foto’s op het strand vsn Los Escullos, een geologische formatie die door de natuur gecreëerd is door de golven van de zee en het verstrijken van de tijd. 
Via de Mirador de la Amatista vervolgen we onze weg naar Níjar, een pittoreske stad zo’n 30 km. landinwaarts. Het staat bekend om zijn prachtige aardewerk, keramiek en textiel. Er is een speciale wijk, barrio de la Alfareria waar pottenbakkers hun ateliers hebben. 
We bewonderen de kleurrijke potten en schalen die hier een ander motief hebben dan bij ons in de buurt. Grote stippen of strepen in zachtere kleuren, práchtig maar we kopen toch maar niets omdat we werkelijk te veel spullen hebben thuis. 
Ook dit stadje staat weer op de lijst van Pueblos más Bonitos, en ook dat is terecht. Hier ook weer oude witte straatjes die steil omhoog lopen, opgefleurd met de lokale keramiek. 
Verder worden hier ook overal jarapas of harapas verkocht (grote lappen stof gemaakt van geweven katoen of wol voor dekens, vloerkleden of strandmat). Uiteraard weer in vrolijke kleuren! 

Dit is onze laatste stop, het volgende ‘mooiste’ dorp Lucainena de los Torres laten we links liggen. Om nóg een keer zo’n steil dorp te beklimmen, daar hebben we geen puf meer voor. De weg ernaar toe is overigens zeer fraai met prachtige vergezichten over zee of een groen dal. Jammer genoeg ook over de ‘Mar de Plastico’, de lelijke kassen van plastic die tot ver na Almería hier neergezet zijn. 

Andalousië is qua oppervlakte zo groot als de Benelux, je kunt dus nooit alles in 1 keer zien. In 7 dagen hebben we bijna alle Andalusische provincies aangedaan:  Jaén, Córdoba, Sevilla, Málaga, Granada en tenslotte Almería. Het is een fantastische deelstaat waar we graag komen en ook dit keer hebben we weer juweeltjes ontdekt. 
Hasta la próxima vez! 

Het vervolg, 2024

Omdat we vorig jaar niet alles van ons ‘programma’ hebben kunnen doen, besluiten we om weer een paar dagen de kust tussen Málaga en Almería aan te doen.