Andalusië 2018

Dag 1 Donderdag 13 september

Zo’n 30 km vóór Granada verlaten we de snelweg en pakken we de doorgaande weg naar Estapan. Niet ver van Jaén vandaan zitten we dan ook meteen midden in een van de grootste olijfgebieden van de wereld. Tienduizenden olijfbomen met miljarden olijven eraan die in de talrijke fabrieken aan de weg onder andere verwerkt worden tot heerlijke Aceite extra vergine.
Ons hotel ligt temidden van deze gaarden, zo’n 8 km verwijderd van
Priego de Córdoba waar op dit moment een landbouwbeurs plaats vindt. Tractoren worden er tentoongesteld en andere landbouwsnufjes, hoe kan het ook anders in dit gebied. Priégo is overigens een juweeltje van een stad, ooit rijk geworden door zijde- en lakenindustrie en die welvaart is er nog altijd goed van af te zien. We lopen een stadswandeling, de ‘Califato’, die ons langs mooie barokke kerkjes leidt, fraaie groene parken met als hoogte punt de prachtige fonteinen, de Fuente del Rey en de Fuente de Salud. En natuurlijk de smalle bochtige straatjes met de wit gekalkte huizen en de schattige bloempotten van bont keramiek aan de muren. Hier zijn we in de oude Moorse wijk, de Barrio de la Villa!
Op een van de terrassen drinken we nog iets maar we maken het vandaag niet laat, we zijn toch vermoeid door de reis van vandaag. De tapas komen morgenavond wel , we gaan nú genieten van de stilte rondom ons eigen witte huisje net buiten de stad.

Dag 2 Vrijdag 14 september

Vandaag staat de route rondom het Natuurpark de Subbetica op het programma. Een park dat omzoomd wordt door een aantal fraaie dorpen die we rustig allemaal afrijden. Net als in Priego wordt er in een paar stadjes feest gevierd, zowel van de Virgen de Aurora als dat van Cristo de Nazareno. Feesten die ‘s ochtends in de kerk beginnen met het aanbieden van bloemen (aan het beeld) en ‘s avonds vervolgd worden met een plechtige processie (met datzelfde beeld, die overigens lévensecht zijn!) door de stad. Iedereen kleedt zich feestelijk aan en men ziet daardoor ook meteen aan onze korte broeken dat wij buitenlanders zijn.
In deze streek staan miljoenen olijfbomen die op het punt staan geoogst te worden. We zien hier en daar al wat landbouwers hun olijven rapen maar het échte seizoen is nog niet aangebroken, dat kan nog tot november/december duren. We zien in elk geval veel bedrijven waar de olijvenpersen nog niet aan het werk zijn.
De lucht is wat bewolkt vandaag, er is regen voorspeld en wij krijgen onze enige onweersbui over ons heen als we heerlijk aan de middagmaaltijd zitten dus dat kan ons niet zo veel schelen. Dat het elders wél een probleem oplevert, zien we een aantal kilometers verderop waar een zijarm van de rivier de Genil buiten zijn oevers is getreden en de moestuintjes heeft doen onderlopen. Het is een grote, modderige bende en de inwoners staan zeer geschrokken naar hun verdwenen groentes te kijken.
Een van de grotere plaatsen van de Subbetica is Lucena, waar we even een kleine wandeling door het fraaie centrum maken. Lucena wordt ook wel de parel van 3 culturen genoemd, hier hebben zowel de Joden als de Moren en de Christenen duidelijk hun culturele invloeden achtergelaten. De straatnaambordjes in de 3 schriften herinneren op daar prachtig aan. Ooit zou de laatste Morenkoning, Boabdil, hier in het kasteel gevangen hebben gezeten. 

Het is inmiddels siësta dus we bekijken verder niets, er staan deze reis nog een paar grote steden op het programma en vandaag willen we zoveel mogelijk natuur zien. En het is erg mooi, de omgeving. We denken trouwens wél dat het voorjaar nóg mooier zal zijn omdat dan de wilde bloemen bloeien en er meer kleuren te zien zijn. Nu is het landschap voornamelijk groen gekleurd door de bomen en de aarde kleurt van wit naar zacht terra tot donkerbruin/rood.

‘s Avonds drinken we op het terras nog een glas wijn ter ere van mijn verjaardag. Het was weer een bijzondere!

Dag 3  Zaterdag 15 september

We verlaten de bergen en dalen af naar de vlakte van Sevilla. Vandaag is el Rocío het doel, dat ligt dichtbij de kust van de Atlantische Oceaan. Natuurlijk mijden we de snelweg en pakken we rustig de lokale wegen die op zaterdag uitgestorven zijn. Geen of heel weinig vrachtverkeer, af en toe passeren we een tractor. Het is duidelijk dat er hier de afgelopen dagen ook enorme buien zijn gevallen, we moeten soms stapvoets rijden om over een grote opgedroogde modderstroom te komen die over de weg is gespoeld. We zijn geen dag te vroeg, dit hadden we gisteren misschien niet eens kunnen doen! Nu schijnt de zon weer volop en de lucht is opgeklaard, helder blauw.

In Marchena stappen we even uit om een kopje koffie te drinken. Op zaterdagmorgen doet iedereen boodschappen en dat is natuurlijk een sociale gebeurtenis want iedereen begroet elkaar hartelijk en luid lachend. Waarna er uitgebreid gepraat wordt, dat is toch wel een geliefde bezigheid van de Spanjaarden.                                                                                               Bij het toeristenbureautje worden we door een aardige dame bijna naar binnen getrokken, we moeten álles weten van haar stad waar ze duidelijk heel trots op is. Ze blíjft maar vertellen en ze spreekt met een zwaar Andalusisch accent wat we maar nauwelijks kunnen verstaan, ze slikken hier alles in wat het er niet makkelijk op maakt. Haar gezicht betrekt als we zeggen dat we slechts een uurtje hier door brengen, maar dan lacht ze weer: dat is ruim voldoende om even een rondje langs de stadsmuur te lopen en door de oude poort te gaan van het vroegere paleis van de hertog. En dat doen we, het is een leuke wandeling.

El Rocío staat bekend om het jaarlijks terugkerend evenement met Pinksteren, dan komen er hier honderdduizenden pelgrims uit heel Spanje, zelfs uit heel Europa, op bedevaart om de Heilige Maagd van Rocío te eren. Tijdens prachtige processies wordt dan het houten beeld door de stad gedragen, normaal staat zij in het kerkje Ermita del Rocío. Het stadje ligt bovendien aan de rand van het Nationaal Park la Doñana en dat is in principe ons doel. We hebben voor morgen kaartjes voor een safaritocht door dit park waarbij we (hopelijk) veel vogels te zien krijgen zoals flamingo’s en kleine roofdieren als vossen en lynxen. Lynxen doen het goed in Spanje sinds ze een paar jaar geleden weer in verschillende parken zijn uitgezet. Het probleem is dat er jammer genoeg veel te veel door auto’s overreden worden en wij zien dan ook ook het bewijs op de weg liggen, net aangereden, niet meer levend. En dat ondanks de waarschuwingsbordjes langs de kant van de weg....

Vandaag rijden we alleen langs het park, we nemen even een kijkje bij de Atlantische Oceaan in het dorp Mataslascañas waar we natuurlijk ook even met onze voeten in de lauwwarme zee gaan, heerlijk!

Terug in el Rocío gaat de zon op spectaculaire wijze onder en we kijken verrukt naar het schouwspel terwijl vóór ons, in het natuurpark, de herten rennen en burlen. Om ons heen passeren stapvoets ruiters op hun paard, lopen vrouwen in prachtige, traditionele jurken in felle kleuren, het is feest want er wordt getrouwd maar ook vindt er een andere speciale gebeurtenis plaats. Het is dit jaar 100 jaar geleden dat de kroning van de Maagd van el Rocío gecanoniseerd werd. Dat betekent dat er nu dus ook honderden pelgrims aanwezig zijn, voornamelijk uit de omgeving en de rest van Andalusië. Verschillende Hermandades (broederschappen) staan met hun vaandels en pelgrims klaar om op 21.00 uur de kerk binnen te treden voor hun heilige mis. Het is dus erg druk in dit vreemde dorpje wat normaal op een verlaten wild-west dorp zou lijken. Wij voelen ons temidden van deze festiviteiten als een figurant, alsof we per ongeluk in een bijzonder decor terecht gekomen zijn. Een nieuwe maan maakt het sprookje compleet en voldaan trekken wij ons terug op onze hotelkamer. Onder ons gaat het bruiloftsfeest nog even door en terwijl er door de gasten gezongen, geklapt en gestampt wordt slagen wij er toch in om in slaap te vallen.

Voor meer info over de Heilige Maagd: 
http://www.elflamenco.nl/07-Cultura/Rocio.html

 

Dag 4.  Zondag 16 september

We hebben vanochtend een hele ochtend ‘vrij’ aangezien we pas ‘s middags om 15.00 uur verwacht worden voor onze safari in het natuurpark la Doñana.                                 Gisterenavond was het erg druk in het dorpje dus we willen het nogmaals in alle rust bekijken en we slenteren naar het centrale plein toe. Tot onze verbazing zijn ze daar gewoon vanochtend verder gegaan waar ze gisterenavond zijn opgehouden. Nieuwe Hermandades lopen met hun pelgrims en muziekfanfare ( trommels en fluiten) richting de kerk om daar alsnog binnen te mogen treden en de mis bij te wonen. Wij sluiten ons er vanochtend bij aan en nemen op deze manier deel aan een bijzondere gebeurtenis: de vertoning van de Heilige Maagd, deze weken in een speciaal gewaad getooid. In plaats van wit  (la Blanca Paloma is haar bijnaam) draagt zij nu tijdelijk een beige gewaad. We raken zelf ontroerd bij het zien van vele mensen om ons heen die geëmotioneerd raken van het aanschouwen van de Heilige Maagd. En wanneer het koor haar gezangen laat horen voelen wij de intensiteit van deze geloofsbeleving. Dit kan niemand onberoerd laten.....In plaats van de traditionele kerkgezangen of psalmen worden er hier puur Andalusische liederen gezongen op de speciale rauwe manier die de flamenco eigen is. We zijn er stil van en erg onder de indruk. Over de héle wereld hebben we gereisd en echt al veel meegemaakt maar deze beleving zal ons voor altijd bijblijven.
Op tijd melden wij ons bij het bezoekerscentrum van la Doñana. Dit natuurpark valt onder het speciale natuurlijk erfgoed van Unesco vanwege de bijzondere flora en fauna. Verschillende biotopen komen hier voor: duinlandschap, moerassen, bossen en wetlands. Met een goede gids, Rosa, gaan we in een speciaal voertuig op hoge wielen met enorme banden op pad en we rijden eerst kilometers in de branding langs een ongerept strand. Dat wil zeggen: geen toeristen en geen bebouwing. Maar juist hier worden we dan geconfronteerd met wat de laatste tijd zo in het nieuws is: de plastic soep van de oceaan........ Absoluut bedroefd worden we bij het zien van de kilo’s plastic afval dat 2x per dag met de vloed aan het strand gespoeld wordt. Afval wat door onze medemens gewoon in een rivier of overboord van een schip is gesmeten, het is om te huilen. Niemand op het strand en tóch zoveel troep....oude visnetten, véél plastic zakken, mandjes, containers, waterflessen......ga zo maar door! Gelukkig wordt er hier schoongemaakt en er zijn plekken waar het vuil dan ook bij elkaar verzameld op 1 plek ligt om weggevoerd te worden. Maar het moge duidelijk zijn dat we hier met een groot mondiaal probleem te maken hebben!

We leren wat een een ‘corral’ is, een besloten plek waar zandduinen zijn ontstaan door de wind en waarin de speciale parasolden zijn habitat heeft. Prachtig frisgroen steekt helder af tegen het spierwitte zand en de (vandaag) helblauwe lucht. Er zwermen duizenden libellen om ons heen en verderop, wanneer er ook meer lage bossages aanwezig zijn, treffen we ook tientallen herten. Rode herten en reeën, ze staan prachtig op ons te wachten maar wanneer ze ons in de gaten hebben vluchten ze sierlijk het bos in. We zien verder wilde zwijnen en fazanten, vele vogels maar waar we op hoopten, de lynx of de genetkat, die krijgen we vandaag niet te zien. Deze laatste 2 zijn erg schuw en vertonen zich zelden, en dan ook meestal pas tegen zonsondergang. Maar dat geeft niet, wij zijn zeer voldaan wanneer wij terugkeren bij het bezoekerscentrum en we zijn blij dat wij de reis naar dit park gemaakt hebben. Zeker wanneer wij, eenmaal bij ons hotel, in de verte de flamingo’s zien staan en de herten weer in de verte zien lopen en horen burlen. Het raam staat open en met dit geluid op de achtergrond zullen we vanavond weer op bijzondere wijze in slaap vallen.

Dag 5  Maandag 17 sept.

Vanmiddag worden we in Sevilla verwacht waar we voor de komende 4 nachten een appartement via AirBNB hebben geboekt. ‘s Avonds zullen we reisgenoten Karel en Géke van het vliegveld halen dus we hebben nog een hele dag voor ons liggen ter vrije besteding.

In plaats van direct naar de stad te rijden, nemen we de weg naar het noorden richting Nerva. Daar gaan we met een speciaal toeristentreintje 8 kilometer rijden door het duizenden jaren oude mijngebied van Río Tinto, de rode rivier waar zilver, goud, koper en ertsen gedolven werd. De spoorlijn werd eind 19e eeuw aangelegd door de Engelsen om deze goederen naar de haven van Huelva te vervoeren.

De tocht duurt ongeveer anderhalf uur waarin we foto’s en filmpjes blijven maken van de vreemde kleurschakeringen in het landschap: van zwart naar grijs, purper, oranje tot dieprood. Op bepaalde plekken wanen we ons op de Maan, maar dat is niet helemaal correct, zegt de gids. Het landschap lijkt op dat van Mars, wetenschappers van Nasa doen er regelmatig onderzoek naar het leven in een extreem zure omgeving. De rivier heeft namelijk een p.h.-waarde van nog minder dan 2, dat is dus bijna 100% zuur waardoor er verder geen leven in het water mogelijk is. De rivier is rood gekleurd wegens de aanwezigheid van diverse micro-organismen en bacteriën, dit is uniek in de wereld! Al met al dus de moeite van de omweg waard, dit tripje is overigens zeer populair want het treintje zit helemaal vol met toeristen.

In Sevilla wacht ons de volgende uitdaging: door de zeer smalle straatjes bij het appartement zien te komen en vervolgens de auto parkeren in de garage die je slechts via een speciale autolift kunt bereiken. Het vergt even wat concentratie en we zien het als een goede oefening voor vanavond want dan moeten we de auto nog een keer gebruiken om naar het vliegveld te gaan en mogen we deze exercitie dus herhalen. De reis zullen we met ons 4’en voortzetten en nadat we ons allemaal hebben geïnstalleerd nemen we daar een heerlijk glaasje Cava op. Morgen gaan we stad ontdekken!

Dag 6.  Dinsdag 18 sept.

We starten de ochtend rustig met een uitgebreid ontbijt, een goede basis om straks een flinke wandeling door de stad te kunnen maken. We zitten aan de noordkant van het centrum, alles is goed te voet te bereiken, het is bijvoorbeeld zo’n 20 minuten lopen naar de kathedraal. Die bezoeken we vandaag nog niet, eerst maar eens op ons gemak de stad voelen, lekker slenteren door de gezellige smalle straatjes. Via de Sigarenfabriek waar in de 19e eeuw duizenden vrouwen aan het werk waren (de bekendste is uiteraard Carmen, uit de opera van Bizet) maar waar tegenwoordig de Universiteit van Sevillana onderdak vindt, naar het Plein van Spanje, de Plaza de España, wat in 1929 is neergezet voor de Ibero-Amerikaanse tentoonstelling. Het half elliptisch gebouwde plein heeft 4 bruggen die de vroegere koninkrijken León, Aragon, Navarra en Castilië symboliseren. Aan de wanden 52 tegelplateaus met prachtig gekleurde azulejos van alle provinciën van het land en natuurlijk poseren wij voor het plateau van Alicante, ‘onze’ provincie en vermaken wij ons met wat misschien dan wel een toeristenactiviteit is maar we hebben volop pret : in traditionele kostuums op de foto voor 1euro. Overal rijden de koetsjes rond, wat er romantisch uitziet en we verwonderen ons er over dat zoveel mensen een ritje maken want de prijzen liggen erg hoog, 45 euro voor 30 tot 40 minuten door de stad draven. 

Maanden van te voren hebben we al onze toegangsbewijzen voor de Koninklijke Paleizen, de Reales Alcázares, via Internet gekocht. 17.00 is onze tijd maar 20 minuten van te voren mogen wij al naar binnen. Het Alhambra, Marokko......we hebben inmiddels wel vergelijkingsmateriaal maar zijn toch weer verrukt door de prachtige kleuren van de tegels, de azulejos, met geometrische figuren. Of door het verfijnde gips-en stucwerk en de fraaie houten plafonds. Reeds in de 10e eeuw liet de Moorse kalief Ab-al-Rahman III hier een vesting bouwen die na de christelijke overwinning werd uitgebreid door de katholieke koning Alfons de 10e. Onder de regering van koning Pedro is het paleis uitgegroeid tot zoals wij het nu kennen. Moorse bouwmeesters creëerden in hun eigen stijl een prachtig paleis wat nog verder uitgebreid is door latere koningen waarbij verschillende invloeden zoals Renaissance en Barok duidelijk aanwezig zijn. Zo zien wij o.a. de zaal waar Karel V met zijn Isabel van Portugal is getrouwd.

Terecht staat het paleis op de Werelderfgoedlijst (samen met de kathedraal en Archieven ), het wordt overigens nog altijd gebruikt door de koninklijke familie als zij in Sevilla verblijft en ook fungeert het, samen met de tuinen, regelmatig als filmdecor (Kingdom of Heaven en Lawrence of Arabia). 

Wij verlaten het met sluitingstijd en is er een betere manier om deze dag te beëindigen dan met tapas op een van de vele terrassen die deze geweldige stad rijk is? 

Dag 7 Woensdag 19 sept.

We slenteren na ons ontbijt rustig naar de grote Kathedraal waarvoor we ook al toegangsbewijzen met tijdslot 11.30 vooraf hebben gekocht. Dat blijkt ook hier weer erg handig gezien de enorme rijen die buiten geduldig in de brandende zon staan te wachten eer ze naar binnen mogen. Wij hoeven dat niet, we mogen ook hier weer direct naar binnen, ideaal. 

Het kan niet anders, iedereen die de kathedraal binnenkomt wordt overweldigd door de enorme grootte van deze kerk. Het is dan ook niet verwonderlijk dat hij met zijn 127 meter lengte, 83 meter breedte en 43 meter hoogte als grootste gotische bouwwerk in de boeken staat. Of het het mooiste is, dat is ieders persoonlijke smaak maar indrukwekkend is de kathedraal zeker wel. Oorspronkelijk gebouwd door de Almohaden in de Moorse tijd, werd hij na de katholieke overwinning als kerk gebruikt en later verbouwd tot grote gotische kathedraal. We zien daar het praalgraf van Christoffel Columbus, waarvan overigens nog altijd wordt getwijfeld of hij daar wel echt ligt. Na zijn dood is zijn lichaam verscheept naar Cuba via de Dominicaanse republiek waar ook een tombe voor hem gebouwd is. We bewonderen verder de hoeveelheid aan kunstwerken van zilver en grote doeken van beroemde Spaanse schilders zoals Murillo en Zúrbaran. Wat een rijkdom! Op de binnenplaats, de Patio de los Naranjos hebben we een fraai uitzicht op de Giraldatoren, die in de Moorse tijd dienst deed als minaret van de moskee.

Tijd voor een kopje koffie om alles even te laten bezinken. We gaan nu iets heel anders doen, besluiten wij wanneer we langs de Plaza de Toros lopen, een van de grootste en beroemdste arena’s van Spanje (13.000 zitplaatsen!) waar nog regelmatig stierengevechten worden gehouden. Komend weekend staan er ook weer een paar op het programma. We krijgen een interessante rondleiding met uitleg en mogen zelfs in de stierenvechtersring lopen. We proberen geen oordeel te vellen over deze, in onze ogen wrede, voorliefde voor dit spektakel die (net als de Flamenco) zo diep geworteld in de genen van de Andalusiër aanwezig is. Wat ons in elk gevoel toch ontroert is de kapel die we te zien krijgen en waar verteld wordt hoe de Torero in de laatste minuten voor zijn wedstrijd hier zijn gebeden doet, misschien angstig en onzeker over wat er de komende uren gebeuren gaat. En wat gebeurt er dan, als de stier niet sterft, vraagt iemand uit de groep? Soms gebeurt dat inderdaad, dan moet de Torero erkennen dat de stier de sterkste is, dat de stier zó moedig is en zó goed kan vechten dat de Torero niet van hem kan winnen. Dan wordt de stier door de aanwezige dierenartsen goed verzorgd, gaat hij terug naar de eigenaar en mag hij de rest van zijn leven rustig en op waardige wijze door brengen.

Via de 8-hoekige Torre de Oro, de Gouden Toren, die aan de oever van de rivier de Guadalquivir staat en die zijn naam zou danken aan de goudkleurige azulejos op de gevel, steken we over de brug over naar de wijk die aan de overkant lig, Triana, waar heel wat beroemde flamencozangers/ dansers en stierenvechters zijn geboren. Op dit tijdstip van de dag is de wijk stil en slaperig, pas ‘s avonds komt het hier met de vele kroegjes en tablao’s tot leven. We bezoeken daar de ‘Kathedraal van Triana’, de kerk van Santa Ana en lopen via de mooie brug Isabel II  vanwaar we een mooi uitzicht op het historische centrum van Sevilla hebben, terug naar de overkant. Op de rivier wordt overigens druk geroeid, gekayakt en gesupt, een leuk gezicht. 

De dag sluiten we af met een verfrissende Tinto de Verano en wat tapa’s op het plaza de Encarnación, beter bekend als het plein met de Paddestoelen, de Seta’s. Officieel heet het kunstwerk Metropol Parasol en dat gaan we morgen beklimmen!

Dag 8.  Donderdag 20 sep.

Maar eerst slenteren we vanochtend naar de Macarena-basiliek. Speciaal voor het beeld van de Heilige Maria de la Esperanza (van de Hoop) de la Macarena is in 1949 deze kerk gebouwd. Zij wordt zeer vereerd door de Sevillanen die haar eerbiedig de ‘Madre de Sevilla’ noemen. De kerk is dan ook vol met devoot biddende mensen en wij nemen zachtjes achterin plaats om de prachtige plafondschilderingen en natuurlijk ook het beeld te bewonderen. Elk jaar wordt deze María tijdens de Semana Santa door de broederschap naar de kathedraal gebracht en met rozenblaadjes bestrooid. Dat is een van de belangrijkste momenten van het jaar en altijd een zeer indrukwekkend schouwspel.

Het is donderdag dus dat betekent dat er vandaag ook een speciale markt in deze wijk is, de ‘Jueves’ ( donderdag). Het blijkt om een soort brocante-markt te gaan en we maken grapjes over de ouderwetse spulletjes die we daar aantreffen. Alles stamt zo ongeveer uit de jaren 50, 60, we herkennen speelgoed uit onze kindertijd en gebruiksvoorwerpen van onze (groot)ouders. We hebben naar ons gevoel flink lopen dwalen en als we er achter komen dat deze markt plaats pal naast ons appartement plaats vindt, schieten we in de lach.

Het Paleis van de Dueñas is daar ook niet ver vandaan en we bezoeken dit prachtige stadspaleis wat pas in 2012 open is gesteld voor het publiek en in bezit was van de eigenzinnige Hertogin van Alba, die elke week wel in de Spaanse bladen of op televisie te zien was. Op deze manier kunnen we een kijkje nemen in het leven van de Spaanse adel en we vergapen ons aan de weelderige tuinen die heerlijk koel aandoen in deze hitte van over de 35 graden. Het is nog steeds zo warm, terwijl het toch al 20 september is. Het mooist van alles vinden wij toch weer de azulejos die in alle kleuren op de wanden gemetseld zijn, we krijgen daar gewoon geen genoeg van.

Als je in Sevilla bent moet je natuurlijk een flamencovoorstelling bezoeken, dit is de hoofdstad van Andalusië, de bakermat van de flamenco. Bovendien vindt op dit moment ook de Flamenco Biennale plaats dus zijn er overal voorstellingen. Om 18.00 zien wij een optreden in het Casa de la Memoria en genieten wij een uur lang van gepassioneerde zang en dans. Wat een spetterende afsluiting van een 3-daags bezoek aan deze zinderende stad.

En als wij 2 uur later (op bijna 30 meter hoogte) over  de 250 meter lange loopbrug van de Metropol Parasol lopen en langzaam over de stad de zon zien ondergaan, nemen wij afscheid van deze verrukkelijke stad waar we alle 4 een beetje verliefd op zijn geworden. We genieten van het uitzicht en natuurlijk ook het bijzondere kunstwerk dat door de Duitse architect Jürgen Mayer is ontworpen en in 2011 geopend. Het is de grootste houten constructie ter wereld, het hangt eigenlijk als spectaculaire zonwering boven het plein van de Encarnación. Bovenop kun je cocktails drinken en ook beneden op het plein wemelt het er van de gezellige kroegjes en wij sluiten ons verblijf hier in stijl af met een drankje en tapas.

Dag 9  Vrijdag 21 sep.

We zetten de wekker want we willen op tijd vertrekken. De afstand naar Córdoba is niet heel groot (140 km) maar we zullen niet de snelweg nemen en onderweg nog een belangrijke bezienswaardigheid bezoeken: de Medina Azahara of Madinat-al-Zanra, wat letterlijk de Stad die schittert betekent. Deze ruïnes, die 8 kilometer ten noord-westen van Córdoba liggen, en waar je een goede indruk krijgt van het rijke en weelderige leven van de Arabische vorsten uit de 10e eeuw, zijn begin dit jaar tot Werelderfgoed van Unesco verklaard. Het museum en de film die we eerst in het bezoekerscentrum te zien krijgen geven een heldere uitleg waarna we in een bus vervoerd worden naar de plek van de ruïnes, bovenop de heuvels vanwaar de kalief zijn gehele paleisstad kon overzien. Gebouwd in opdracht van Abd-ar-Rahman de 3e, de 1e kalief van het Westen, zijn ze reeds een eeuw later verwoest door opstandige Berbergroepen (Almohaden). Een paar hoefijzervormige bogen zijn blijven staan en hier en daar worden er ook een aantal gerestaureerd. Het complex is tegen de heuvel aan gebouwd, in verschillende terrassen maar inmiddels is de temperatuur opgelopen tot 38 graden, te warm om er lang te blijven en veel te klimmen. Desondanks zijn we blij dat we ‘de omweg’ hebben gemaakt.
In Córdoba logeren we weer midden in de stad, via de verhuurder hebben we een nauwkeurige routebeschrijving gekregen (navigatie uitzetten!) waardoor we bijna zonder verkeerd rijden het smalle straatje kunnen vinden. Van hieruit kunnen we alles te voet bezoeken, we besluiten vanmiddag nog naar het Paleis van Viana te gaan waar we een aantal typisch patio’s uit Córdoba zien. Allemaal koele plekken in deze hete stad, meestal is een fontein aanwezig en altijd natuurlijk ook citroen- of sinaasappelbomen. Veel buxushagen ook, maar net als in Nederland en Frankrijk heeft ook hier de buxusmot toegeslagen. Overal zien we al kaal gegeten haagjes en struiken, dat betekent niet veel goeds voor de komende tijd!

Dag 10      Zaterdag 22 sep

Om 10.00 staan wij klaar bij de Poort van de Vergeving ( Puerta del Perdón) van deMoskee van Córdoba, de Mezquita. Hier hebben wij een Engels-talige gids geboekt die ons zal rondleiden. Abd-ar-Rahman de 1e gaf in 711 opdracht tot bouw van de moskee op de fundamenten van een christelijke Visigotische tempel. De islamitische bevolking groeide zó hard dat er in 758 uitbreiding van de moskee noodzakelijk was. Van de buitenkant lijkt het gehele complex op een vesting en kan je niet vermoeden welke rijkdom zich daar binnen bevindt. Je komt binnen via de patio met citrus-bomen en wanneer je eenmaal de moskee binnentreedt wordt je zonder meer overvallen door het immens grote woud van marmeren pilaren, 850 in totaal. Het waren er oorspronkelijk 1100 maar na de christelijke overwinning werd in de 16e eeuw midden in deze moskee een kathedraal gebouwd waarvoor een aantal van deze zuilen moesten worden weggehaald. Die zuilen werden overigens verkocht, er waren genoeg rijke inwoners die hun eigen stadspaleizen wel wilden verfraaien met mooie pilaren.

We hebben al veel monumenten bezocht, Werelderfgoed van over de hele wereld en deze Mezquita behoort zonder twijfel tot een van de meest bijzondere op onze lijst. Het ‘Wow’gevoel bij de eerste aanblik is zó groot, dat komt echt maar zelden voor......Bewondering, ontroering, verwondering....vele emoties zullen door de bezoeker ondervonden worden. Het verhaal  en de uitleg van de gids zijn een mooie aanvulling. Buiten alle indrukwekkende feiten om dit misschien toch wel het belangrijkste wat bij ons is blijven hangen: tijdens de overheersing van de moslims was er groot respect voor de andere godsdiensten die de zelfde profeten deelden: het jodendom en het christendom. Uit respect voor deze prachtige moskee hebben latere katholieke vorsten een kathedraal bínnen de moskee gebouwd, die dus níet gesloopt werd omdat ze enorme bewondering voor het bouwwerk hadden. 

De middag brengen we slenterend door. Na het bezoek van de Mezquita valt alles ook in het niet, je zou alle andere bezienswaardigheden eigenlijk éérst moeten zien. Maar goed, wij hebben nog een hele middag dus lopen we met 38 graden over de prachtige 2000 jaar oude Romeinse brug, bezoeken we nog vluchtig het Alcázar van de Christelijke Koningen maar eigenlijk zijn we totaal verzadigd. We sluiten de dag af met een koud drankje op een terras waar we de hele stad nog aan ons voorbij zien trekken, veel mensen in feestelijke kledij. Gaan ze naar bruiloft, naar de kerk? Of is dit een gewone zaterdagmiddag in Córdoba? Het is een heerlijke stad, anders van karakter dan Sevilla, natuurlijk kleiner en misschien wat meer ingetogen maar zeker niet minder interessant of gezellig.

Morgen gaan we richting Alicante maar we zullen eerst nog een natuurpark aandoen. Bergen en groen om ons heen en geen of weinig cultuur, want van dat laatste hebben we de afgelopen week meer dan genoeg gehad waar we de komende tijd nog lang aan zullen terugdenken.

Dag 11     Zondag 23 sep.

Na alle indrukken van de prachtige steden Sevilla en Córdoba vandaag een rustige reisdag, de afstand van Córdoba naar Antequera is niet groot maar we nemen de binnenwegen om weer rustig te kunnen genieten van de leegte van het Spaanse platteland. En natuurlijk ook weer de oneindig grote olijfgaarden waarvan de olijfbomen zó vol met vruchten zitten dat de zware takken tot op de grond hangen. In Alameda stappen we even uit, de straat is afgezet en er klinkt overal luide muziek en geklap: er is feest in het dorp. De dames zijn weer prachtig gekleed in traditionele jurken en er wordt gedanst en toneelgespeeld. We voegen ons tussen het publiek, we zijn de enige buitenlanders en men poseert graag voor onze camera’s als ze onze bewondering zien.

Ook bij de lagune van Fuente de Piedra nemen we de tijd om foto’s te maken, dit is het grootste zoutmeer van Andalusië dat bovendien als enige niet geheel droog valt in de hete zomermaanden. Dit beschermde natuurreservaat is het thuis van de grootste flamingo-kolonie in Europa. Er zit inderdaad nog een heel klein beetje water in, 2 kleine plassen waar de flamingo’s rustig rondstappen, op zoek naar voedsel. De natuur is prachtig en we genieten van de stilte na de drukte van de grote steden van afgelopen dagen. Het enige wat je hoort zijn de flamingo’s in de verte en andere vogels in de bomen om ons heen. Práchtig!

In Antequera slenteren we een beetje rond, het is zondagavond en dat betekent dat iedereen weer flaneert, op terrassen zit, iedereen is op straat en in al die gezelligheid genieten wij uiteraard weer van overheerlijke hapjes als jamón serrano. Het is al donker als we terugkeren naar het hotel en als toegift krijgen we nog een sprookjesachtig uitzicht over Antequera by night. Bovendien schijnt de volle maan, alsof het een sprookje is. Wat een afsluiting van weer een heerlijke dag!

Dag 12    Maandag 24 sep.

Op naar een van de vreemdste gebergten die er bestaan op de wereld: el Torcal, wat zo’n 20 km van Antequera ligt. Samen met de dolmens van Antequera en de markante rots Peña de los Enamorados, is dit gebergte 2 jaar geleden tot Werelderfgoed van Unesco verklaard. Het karstgebergte El Torcal is miljoenen jaren geleden gevormd doordat de zeebodem tot een hoogte van ruim 1000 meter gedrukt werd. Door regen en wind erodeerde dit gebied en ontstonden er de merkwaardige rotsformaties, een proces wat nog altijd door gaat. De meest opvallende zijn de ‘pannenkoeken’, rotsen die zodanig zijn uitgesleten dat ze als platte schijven op elkaar liggen. Of juist de rotsblokken die nog slechts met een heel klein stukje vast staan en elk moment kunnen omvallen, alles is van een onwaarschijnlijke schoonheid en doet bijna surrealistisch aan. We moeten goed opletten tijdens onze wandeling, ook al hebben we het makkelijkste pad, het groene, gekozen: overal moeten we over rotsen klauteren en voorzichtig onze voeten plaatsen om niet uit te glijden. Er staan 45 minuten voor maar wij doen er bijna 2x zo lang over, tussendoor staan we stil, genieten we van de overweldigende natuur, de rotsen en vergezichten en we maken natuurlijk veel foto’s.

We maken vandaag een rondje: el Chorro is de volgende stop. Dit dorpje is bekend vanwege het startpunt van een van de meest populaire wandeltochten van tegenwoordig: de Caminito del Rey ofwel de wandeling op het gevaarlijke pad op 100 meter hoogte (het pad is slechts 1 meter breed!) boven het kloofdal van de Desfiladero de los Gaitanes. Dit pad, de Caminito werd begin 20e eeuw aangelegd voor de werklui die op deze manier materialen voor de bouw (en ook het onderhoud) van de nieuwe dam en de hydraulische installaties konden aanvoeren. Het pad raakte later in verval maar werd af en toe wel door avontuurlijke wandelaars gebruikt waarbij er zo nu en dan dodelijke ongelukken gebeurden. Uiteindelijk heeft men het pad volledig gerenoveerd en nieuwe leuningen aangebracht, ook de brug is gerestaureerd. Inmiddels is het zó populair geworden dat er een maximum aantal bezoekers per dag wordt toegelaten en je moet al maanden van te voren kaartjes kopen. We rijden langs  het nieuwe bezoekerscentrum, wat binnenkort geopend zal worden. Zo te zien gaan ze nog heel wat meer toeristen verwelkomen want de parkeerterreinen zijn gigantisch groot, dat belooft wat voor volgend jaar! 

Het is vandaag maandag, dan is de toegang tot het wandelpad gesloten. In Nederland hebben we even getwijfeld of we deze wandeling wilden maken maar hebben uiteindelijk er voor gekozen om het niet te doen. Vanaf beneden hebben we ook een prachtig uitzicht op de hangbrug en het wandelpad wat tegen de bergwand aangeplakt zit. Dat is goed genoeg voor ons, wij zijn zo helemaal tevreden!