Dag 8 Plasencia- Manzanares.

Donderdag 23 sep.
Vruchten en vee.

Na een onrustige nacht door de harde wind die langs de ramen loeit is het geen verrassing als we de gordijnen ‘s ochtends opendoen en een zwarte lucht zien. Het regent en onweert heftig, we hebben te maken met een typisch weerfenomeen, de DANA ofwel ‘gota fria’ zoals die in de volksmond genoemd wordt. Simpel gezegd komt dit voor wanneer warme zeelucht botst tegen koelere lucht, dit gebeurt voornamelijk in het najaar.
Aangezien dit voor heftige taferelen kan zorgen veranderen wij ons reisplan. In plaats van door de bergen en het prachtige natuurpark Monfragüe richting Manzanares te rijden kiezen we ervoor eerst een stuk snelweg te nemen naar het oosten en pas verderop naar het zuiden te gaan. Het pakt goed uit, we houden het geheel droog en zien de donkere luchten steeds verder van ons verwijderd. 

Als we later in een café een kopje koffie drinken zien we verschrikkelijke beelden uit Toledo waar deze DANA dus gisteren en vandaag voor grote overstromingen heeft gezorgd. Toledo, daar waren we vorige week nog! 
Het is altijd heerlijk om hier te rijden, de wegen zijn goed en erg rustig zodat we volop van de prachtige natuur kunnen genieten.

Ook vandaag zien we weer tientallen kilometers olijf-en wijngaarden, vele kuddes vee en vooral schapen, een speciaal ras (90% wit) dat zowel voor de lekkere Manchegokaas gehouden wordt, de Manchego de Manchega, als voor het vlees. 
Tegenwoordig wordt deze kaas  in verschillende delen van Spanje geproduceerd maar de melk moet altijd van een schaap zijn dat in La Mancha geboren is. 

De druivenpluk is hier ook in volle gang, ze worden in grote vrachtauto’s gekiept, zeker 2x zo groot als de karretjes aan de Douro. We zien voornamelijk witte druiven, deze worden overigens allemaal machinaal geplukt. 

Het is ook tijd voor de olijven, deze worden eveneens met grote apparaten geoogst en in grote wagens vervoerd naar de olijffabrieken waar ze verder verwerkt zullen worden tot ze eetbaar zijn of geperst tot olijfolie. Het is een drukte van belang op het land, we vinden het fascinerend om te zien hoe in korte tijd duizenden vruchten van hun struiken en bomen worden gehaald.

We stoppen bij een ander beschermd natuurpark, de Tablas van Daimiel, een belangrijk nat gebied met een grote vogelpopulatie,  wij noemen dat ook wel wetlands. Aan het eind van de zomer is het erg droog, in de rivier de Guadiana ( na Taag, Ebro en Duero de 4e rivier van Spanje) die voor vers zoet water zorgt, zit op dit moment helemaal geen water. Jammer genoeg zien we dus geen enkele vogel meer, behalve een paar (weliswaar mooie) eenden. De wandeling over speciaal aangelegde houten vlonders is in elk geval toch zeer zeker de moeite waard alhoewel het in het voorjaar absoluut nog aantrekkelijker zal zijn.

We komen mooi op tijd aan in Manzanares zodat we met de laatste zonnestralen nog gauw wat foto’s van het stadje kunnen maken voordat we op een terras neerstrijken voor wat tapas. Het terras laten we al heel snel voor wat het is want heel zachtjes vallen er nu ook wat druppels regen uit de hemel maar dat is gelukkig voor korte duur. Als we terug lopen naar ons hotel is het weer helemaal droog. Onze laatste avond brengen we in stijl door, we slapen in een prachtig gerestaureerd kasteel!