Ponferrada

Dag 15, 16 + 17 vrijdag 26 mei, 27 + 28 

Het is maar amper 100 km naar onze volgende bestemming, Ponferrada. De (snel)weg loopt behoorlijk slingerend en er moet aardig geklommen worden, het landschap is hier totaal anders. Mooie groene bergen en lieflijke valleien waar fruit (kersen) verbouwd wordt en wijn die genoemd is naar de streek, Bierzo. We kennen ‘m niet, hopelijk kunnen we die de komende dagen ergens proeven.
Ponferrada is de laatste (grote) stad vóór Santiago, hierna volgen alleen nog kleine plaatsen waar de pelgrim eten en overnachten kan. We zien hier trouwens 2 routes aangegeven, de Franse (klassieke) route én de winterroute waarbij je dan niet over een hoge (besneeuwde) bergpas heen hoeft.
Ponferrada is vooral bekend om het enorme kasteel van de Tempeliers, in de 12e eeuw gebouwd om de pelgrims te beschermen.

Net als de andere dagen leggen wij de laatste kilometers van de etappe tot de kerk, in dit geval de basiliek van de Santa Maria de la Encina, de H. Maagd van de Eik, te voet af. Af en toe wenst een Spanjaard ons ‘Buen Camino’, dat klinkt wel goed!  
We slenteren verder wat door het stadje, dat overigens vol zit met voornamelijk Amerikaanse caminogangers. Er wordt druk gebruik gemaakt van de vele openbare Wifi-punten in het centrum. Ook wij doen daar aan mee aangezien dat op onze camping dus überhaupt niet aanwezig is. Sowieso is wifi de laatste weken een onzekere factor gebleken, op bijna geen een camping heeft het naar behoren gewerkt tot nu toe. Maar ook dat went, we zijn al aardig onthaast, volgen het nieuws niet meer. We gaan helemaal op in deze bijzondere route vol verhalen en mystiek. 
 

Dag 16 Zaterdag 27 mei

Vandaag doen we iets heel anders, we gaan het bijzondere landschap van Las Médulas bezoeken dat is ontstaan tengevolge van een ingenieus mijnbouwsysteem van de Romeinen om goud te winnen. In holtes in de bergen liep een honderden kilometers lang kanalenstelsel. Door middel van de waterkracht brokkelde de berg af en kon het goud worden blootgelegd. Zo hebben ze in deze openluchtmijn een paar miljoen ton goud gewonnen! 
Op deze manier is uiteindelijk een uniek reliëf ontstaan, dit wordt alles goed uitgelegd in het Bezoekerscentrum in het plaatsje Las Médulas. Er hangen wat foto’s en er wordt een korte film vertoond. Daarna rijden we naar het uitkijkpunt bij Orellán waar we de auto moeten parkeren op een centrale plaats. Het is maar 600 meter lopen staat er, maar er wordt niet vermeld dat het een loodrechte weg naar boven is. Wij redden het wel, een nukkige hond echter die van z’n baasjes ook mee naar boven moet geeft het halverwege op. Hij gaat pontificaal op de weg zitten en verzet geen pootje meer.  
Al onze moeite wordt gelukkig helemaal goed gemaakt door het spectaculaire uitzicht op deze rode bergformatie die in 1997 tot Werelderfgoed is verklaard.

We willen ook het plaatsje Peñalba de Santiago zien, daarvoor kunnen we 2 wegen volgen, 1 ervan is verboden bij regen. Het is droog dus we kiezen nu voor deze laatste en het verbod  wordt ons snel duidelijk aangezien de weg laag ligt en er een prachtig heldere rivier langs stroomt.
We passeren gehuchtjes waar de tijd wel een eeuw lijkt stil gestaan te hebben. De huizen zijn dikwijls niet meer dan een hutje, met overstekende houten balkonnetjes in verwaarloosde staat. Toch wordt er gewoond, we zien overal grote tafels die gedekt zijn voor de middagmaaltijd en waar de hele familie (minstens 3 generaties) bij aangeschoven is. 
Op een van de dorpspleintjes wordt druk gezongen en geklapt, als wij voorzichtig passeren en naar de feestende mensen zwaaien, worden we luider toegezongen en aangemoedigd om mee te klappen.

Peñalba zelf is een juweeltje van een dorp. Het zelfde type huis, maar dit plaatsje is wél goed onderhouden. Het staat dan ook op de lijst van ‘Mooiste dorpen van Spanje’.
Vandaag zijn we verrast door het natuurschoon en de aparte dorpjes, zo totaal anders dan wij van Spanje kennen. We zitten dan ook tegen Galicië aan en zullen ons de komende week waarschijnlijk nog wel vaker verwonderen.

Dag 17 Zondag 28 mei

Vandaag staat Lugo op het programma, Lucus Augusti, het heilige bos van Augustus. Een stad die waarschijnlijk door de Kelten reeds gesticht is maar het zijn de Romeinen die haar de naam gaven en waarvan de stadsmuren nog symbool staan voor deze tijd, 3e en 4e eeuw AD. Met hun 2.1 km lengte zijn ze een fantastisch voorbeeld van Romeinse bouwkunst. Op verschillende punten in de stad kun je bovenop de muur komen, tegenover de kathedraal beklimmen wij de trap en lopen ongeveer de helft van de totale lengte. We worden afgeleid door zware onweerswolken die dichterbij komen waardoor wij besluiten onze wandeling over de brede muur (zo’n 4 meter!) te onderbreken.
Lugo heeft een bijzondere sfeer, we zijn natuurlijk in Galicië, een land met een eigen taal en cultuur. Dat laatste wordt ons meteen duidelijk als we in het hartje van de stad getrakteerd worden op Galicische volksdansen. Vooral jonge mensen doen gepassioneerd hieraan mee, prachtig gekleed in hun traditionele kledij en opgezweept door de typische (Keltische!) klanken. Het publiek is laaiend enthousiast en klapt fanatiek mee.
Uiteraard bezoeken wij de kathedraal, we moeten even wachten tot de mis voorbij is (de kerk zit overigens stampvol) voordat wij de Santa Maria Kathedraal uit de 12e eeuw  kunnen bezichtigen. 
Ook Lugo is een plaats op de bedevaartsroute, alhoewel het een andere Camino is. Vanaf hier kun je namelijk de ‘Primitieve Camino’ volgen, die is slechts 100 km tot aan Santiago. Overigens krijg je je oorkonde als je de laatste 100 km lopend (of 200 op de fiets) hebt afgelegd. We zien amper pelgrims vandaag. 

Op de terugweg naar onze camping in de Bierzo kopen we een kilo kersen bij een kraampje langs de weg. De marktman vraagt of we Engelsen zijn. Als we zeggen dat we uit Nederland komen kijkt hij bedenkelijk en vraagt dan: ‘Ligt dat in de Europese Unie?’ Hij heeft een Zuid-Amerikaans uiterlijk dus deze slechte kennis van de topografie van Europa nemen we hem niet kwalijk.
De regen heeft doorgezet en houdt pas in de avond op zodat wij ook vanavond weer kunnen genieten van een mooie zonsondergang.