León

Dag 13+14 León 24 +25 mei

Afgelopen 2 dagen hebben we op een overvolle stadscamping gestaan die bezet werd door voornamelijk Nederlandse campers. Voor de komende dagen kiezen we daarom bewust voor een camping die een paar kilometer buiten de stad ligt. We blijken hier, samen met een Frans gezinnetje, de enige buitenlanders te zijn tussen Spanjaarden. Heerlijk, dit is wat we graag zien. Bovendien ligt de camping pal naast de Camino, we lopen er zelf ook even over heen maar zijn geschrokken van het lawaai van de rijksweg en het verkeer dat langs je heen raast. Eerlijk gezegd had ik me de pelgrimspaden romantischer voorgesteld, dwars door velden en groen. De hele weg van Burgos naar León zien wij ze echter lopen, vrij dicht naast de snelweg. 
In de stad zelf herken je de lopers trouwens ook direct, ze lopen dan op slippers en open sandalen; de Spanjaarden zelf hebben nog gewoon warme kleding en schoenen aan want het is nog best fris ook al is het al eind mei. Zo hebben we al heel wat zere voeten gespot, vol met pleisters en wikkels. 
Een paar kilometer verderop aan de Camino staat een sanctuarium op de plek waar ooit een klein kapelletje heeft gestaan, rond het jaar 1500. De H. Maagd is op die plek verschenen aan een herder die toen een steen legde als getuigenis van deze verschijning. De steen werd groter en groter en zo wist men dat er daar een plek moest komen om de Maagd te eren. 
In 1961 heeft men op deze zelfde plek een compleet nieuwe basiliek gebouwd, modern en strak, behorend in de 20e eeuw. Is het mooi? Dat laten wij in het midden, maar bijzonder is het wel. 
De kathedraal van León is van een totaal andere orde. Sierlijk en met overweldigende glas-in-lood vensters doet hij denken aan de grote Noord-Franse kathedralen. 
De stad zelf doet ook erg gezellig en levendig aan, we lopen nog een stukje door de gotische wijk. Wat heeft dit land toch een rijkdom aan historische steden, elk weer met een eigen karakter! 

Donderdag 25 mei

Vanuit onze camping is het ruim een half uur rijden naar het stadje Astorga, dat verderop de Camino ligt en een belangrijk punt is op deze weg. Ook dit traject van de voettocht ligt weer geheel langs de rijksweg, de N120 zodat wij weer een hele rits wandelaars achter elkaar zien zwoegen. Als je er op gaat letten zie je trouwens steeds meer bandages om knieën en voeten zitten. Ik heb oprecht bewondering voor hen. 
Wij lopen telkens slechts een deeltje van elke etappe maar toch genoeg voor de stappenteller die me vandaag vertelt dat ik afgelopen week véél meer calorieën heb verbrand dan normaal! 
De route is zeer eenvoudig te volgen, overal zijn de gele pijlen aangebracht, op de muur, op de grond…het is niet te missen.
Astorga is als legerkamp gesticht door de Romeinen, Asturica Augusta heette het in die tijd. Er staat nog een groot deel van de stadsmuren (oorspronkelijk 2,2 km.lang) waar wij even overheen wandelen. Een deel van die muren is door Napoleon gesloopt tijdens de Spaanse Onafhankelijkheidsoorlog (1808-1814).
Een van de ‘musts’ in deze stad is het Bisschoppelijk Paleis van de grote bouwmeester Gaudí. Het is gesloten als wij daar aankomen, geen bezoek dus aan dit bijzondere bouwwerk wat in 1e instantie aan een Efteling-kasteel doet denken. Het heeft wel iets sprookjesachtigs alhoewel het nou niet direct mooi te noemen valt.

Met een audioguide kunnen we gelukkig wél de kathedraal bezoeken. Alweer één, zal een ieder denken maar het is verwonderlijk dat elke kathedraal tot nu toe weer anders is en een eigen karakter heeft. Vergelijken doen we dus niet, voor ons is alleen nog belangrijk welk gevoel het bij ons oproept, of de mystiek voelbaar aanwezig is.
Op de terugweg stoppen we nog even bij een andere halteplaats langs de Camino, in Hospital de Órbigo. 1 straatje met hostels en albergues, het is duidelijk dat ze hier van de pelgrims leven. Er worden overal speciale ‘peregrino’ maaltijden geserveerd, die zullen goed voedzaam zijn. Over 1 gerecht verwonderen wij ons: er staat forellensoep op een kaart. Die heerlijke vis doe je toch niet in de soep? Jammer genoeg kunnen we het niet proberen want het eettentje is dicht. Wat we wél kunnen is de forellen zien zwemmen in het glasheldere water van de Órbigo. Op de Middeleeuwse brug genieten we zo aan het eind van de dag van het prachtige uitzicht over deze rivier.