Weerzien met Thailand: Chiang Mai

Dag 13 Zaterdag 11 januari Reisdag 

Vlucht RGN- BKK- Chiang Mai.

We zitten al vroeg in de auto die ons naar de internationale vertrekhal zal brengen voor onze vlucht naar Chiang Mai via Bangkok, Don Mueang, het oude vliegveld. Alles loopt van een leien dakje, op Bangkok schrikken we even als we zien dat alle vluchten in onze vertrekhal opeens geannuleerd of zwaar vertraagd zijn......behalve de onze. We komen er niet achter wat de reden daarvan is maar in elk geval komen wij nog vóór onze schematijd aan in Chiang Mai waar wij door een aardig meisje opgewacht worden en via een verkorte weg naar de bagageband gebracht worden. We voelen ons even VIPS, maar uiteindelijk moeten we zo lang op die koffers wachten dat het helemaal niets uitgemaakt heeft. 
Bij de uitgang kunnen wij onze transferpersoon ook niet vinden en na ongeveer 15 minuten besluiten we om gewoon dan maar zelf een taxi te nemen. We zijn al sinds 04.45 op en hebben geen zin meer om nog te wachten na toch wel een lange reisdag. 
We worden in het hotel op de manier verwelkomd zoals wij die al in Thailand gewend zijn: lieftallige dames staan klaar voor ons met een lekker drankje en een verfrissingslapje wat heerlijk geurt. En tussen de orchideeën voelen wij ons direct weer helemaal thuis in dit verrukkelijke vakantieland.

‘s Avonds maken wij in het Old Chiang Mai Cultural Centre een Kanthoke-diner mee, een traditionele maaltijd waarbij iedereen eigenlijk op de grond aan een klein tafeltje zit. De Aziatische toeristen kunnen dit, zij zijn dit gewend maar verder zitten alle westerlingen dus op een gewone stoel, net als wij. Een Kanthoke is een houten schaal waarin het eten wordt opgediend, er staan kleine kommetjes in met verschillende gerechten uit de streek. 
Er wordt daarbij een voorstelling gegeven van traditionele dansen. We zien o.a. de Candledance, Fingernaildance en de Zwaardendans, begeleid door authentieke muziek met als finale een echt stukje vuurwerk. Kan er een mooier welkom zijn dan dit? 

Dag 14  Zondag 12 januari.

Vandaag maken we er een rustige dag van, het is zondag, dan zijn hier veel winkels dicht en is het in de stad dus een stuk minder druk dan op een doordeweekse dag. De ochtend genieten we, voor het eerst deze vakantie, van een uurtje aan het heerlijke zwembad van ons hotel waar het goed vertoeven is met genoeg schaduw van de bomen er omheen. 
We brengen ook ons opgespaarde wasgoed naar de wasserij, het kost slechts 2 euro per kilo en dan wordt het ook nog voor je gedroogd en gestreken! 
‘s Middags worden we opgehaald, we krijgen een ‘verplicht’ rondje langs verschillende handwerkzaakjes, eigenlijk niets nieuws voor ons, we hebben er al zoveel gezien in Myanmar en tijdens eerdere rondreizen door Azië. Evengoed blijft het leuk om te zien en in elk land wordt het allemaal net weer op een andere manier gedaan. Wat ons opvalt na Myanmar is dat de levenstandaard hier toch wel een stuk hoger is maar dat is ook niet zo moeilijk: Myanmar hoort tot een van de armste landen van Zuid-Oost Azië. Ook lijken de arbeidsomstandigheden voor de ambachtslieden wat beter geregeld in Thailand, in de grotere ateliers zien wij ze ze op comfortabele plekken met airco werken.
En natuurlijk kopen we overal een klein dingetje, leuk om cadeau te geven en het past in de koffer, we hebben natuurlijk maar beperkte ruimte. De tapijtenman moeten we dus helaas teleurstellen en de rotan meubeltjes verkoper ook, het is een goed excuus en zo veel aardiger dan te zeggen dat je gewoon helemaal niets bij ze wil kopen....
Chiang Mai wordt in reisgidsen vaak als 2e stad van Thailand genoemd, op internet staat echter dat dat helemaal niet klopt. Hoeveel inwoners er precies zijn, weten ze eigenlijk niet, net zoals ze dat van Bangkok ook niet precies weten. In elk geval is het een totaal andere stad dan de hoofdstad, Chiang Mai heeft de relaxte uitstraling van een plattelandsstadje, gemixt met een gezellige backpackerssfeer. Vol met leuke eettentjes, koffie- en andere hippe barretjes heb je keuze genoeg om ergens neer te strijken. 

De attractie op zondag is in Chiang Mai de zondagsmarkt die aan het eind van de middag begint in de hoofdstraat van de oude stad bij de restanten van de stadsmuur. Eettentjes met verse doerians, het is nu het goede seizoen voor deze sterk ruikende vrucht, evenals verse kokosnoten en mango’s. Als je van vis houdt kom je hier ook zeker aan je trekken, overal worden er grote garnalen en inktvissen op spiesen op de grill gelegd. Er wordt hier dus voornamelijk gegeten! Werkelijk een lust voor het oog, het is een groot kleurrijk spektakel waarbij je ogen te kort komt. 
Toch gaan we hier niet eten, we vinden het hier veel te druk, naast ons hotel zit een fantastische Chinees die ‘hotpot’, de Chinese fondue, serveert. En die laten wij ons vanavond eens goed smaken! 

Dag 15  Maandag 13 januari

Voor vandaag staat er een georganiseerd tourtje op het programma. We worden met een busje opgehaald en maken voor 1 dag deel uit van een gemengd gezelschap: 3 Indonesiërs, 2 Koreanen en een Rus die zeer goed Engels spreekt en zijn moeder heeft meegenomen. Dan is er natuurlijk een gids bij (Tik) die vandaag een stagiaire heeft meegenomen die naar de mooie naam Sop luistert, dat is Thais voor ‘sinaasappel’. Ze is heel lief maar spreekt amper Engels zodat wij ons serieus afvragen hoe zij gids denkt te worden.....l 

De bestemming is het Nationale park Doi Ithanon wat ook wel de bijnaam ‘Dak van Thailand’ heeft aangezien hier het hoogste punt van Thailand ligt op 2565 meter. Het park is genoemd naar de laatste koning van het vroegere koninkrijk van Chiang Mai en wordt geroemd om zijn natuurschoon. Er zijn een aantal fraaie watervallen te zien waarvan wij er 2 bekijken. Ook hier worden er weer veel treden geklommen, we zijn inmiddels geoefende traplopers aan het worden. Vandaag speelt ook nog eens de hoogte een rol, want 2500 meter hoogte voel je wel bij wat inspanning. 
Iets onder de top staan 2 opmerkelijke bouwwerken, het gaat om de ‘Royal Twin Pagodas’, de tweeling pagodes die men hier ook wel chedis noemt (en wat ook weer een synoniem is voor stoepa’s). De chedi’s zijn geschonken en gebouwd door de Thaise luchtmacht ter ere van de 60e verjaardagen van de voormalige koning Bhumibol (1989) en zijn vrouw Sirikit (1992). Nieuwe moderne gebouwen zijn het, die ietwat kil aandoen en ook deze liggen uiteraard weer bovenop een steile heuvel. Gelukkig zijn er hier roltrappen aanwezig.  
In de koningsstoepa bevinden zich relikwieën van Buddha en rondom de 2 pagodes zijn mooie tuinen aangelegd waar bezoekers heerlijk kunnen wandelen en genieten van de uitzichten over het natuurpark. Jammer genoeg is het wat heiig vandaag zodat we niet zo ver kunnen zien maar evengoed is het een prachtige omgeving. Het is trouwens maar goed dat we dikke vesten en sjaals hebben meegebracht, het is maar 14 graden!
We bezoeken ook een dorpje dat bewoond wordt door de ethnische Karen die hier voornamelijk leven van het weven van katoen (voor hun sarongs en sjaals) en het verbouwen van koffie. Overal liggen de net geoogste bonen te drogen voor de hutten, er zijn een aantal ‘koffiebarretjes’ waar je een kopje kunt proeven. Maar we zijn van te voren gewaarschuwd: als je hiervan drinkt slaap je de komende 24 uur niet meer! Dat laatste blijkt wel mee te vallen, zo hebben wij gemerkt.
Het is een leuke excursie, en ook wel eens makkelijk om op deze manier iets te bekijken. We hoeven alleen maar op de afgesproken tijd te letten, verder hoeven we nergens aan te denken. 

‘s Avonds hebben we daardoor nog genoeg energie over om de beroemde Night Bazar te bezoeken. Wat een kakofonie van geluiden en kleuren, je komt oren en ogen tekort. De stalletjes zijn dezelfde als overal met de bekende souvenirs als olifantjes, sjaals en placemats maar hier zijn ook overal gezellige eetgelegenheden. En er wordt geregeld iets opgevoerd, we horen een zanger en zien wat Thaise dansen, dit vindt elke avond plaats! 
En eindelijk krijg ik dan mijn ‘sticky rice’ met mango, zoete kleefrijst bereid in kokosmelk. Voor mij nu als heerlijk nagerecht maar het wordt ook vaak gegeten als zoete snack tussendoor. Echt heerlijk, het zal vast nog wel een keer op mijn menu komen! 

Dag 16  Dinsdag 14 januari

Chiang Mai wordt ook wel de culturele hoofdstad én de Tempelstad van Thailand genoemd, er schijnen er wel meer dan 300 te zijn. We kiezen ervoor om alleen de Old City vanmiddag te bezoeken, een gebied van ongeveer 1,5 km2 dus alles op zeer directe loopafstand. 

Maar eerst maken we een tochtje over de rivier de Ping met een traditioneel bootje wat ons in 2 uur heen en weer vaart. Eerlijk gezegd is er niet heel veel te zien maar varen is altijd leuk en onderweg zijn er, eenmaal uit het drukke centrum, prachtige rijkeluishuizen te zien. Volgens de bootsman varen we op een gegeven moment langs het ‘zomerhuisje’ van de zus van de huidige koning. Als ze in Chiang Mai is resideert ze in dit huis aan het water. 
We zien uiteraard overal grote foto’s van de nieuwe koning, net zoals ze decennia lang ook van zijn vader te zien waren. Het valt ons echter op dat de koningin, zijn echtgenote (zijn 4e al!), bijna op geen een afbeelding staat. Ze zijn ook nog maar kort getrouwd, net voor zijn kroning in mei 2019.

Als we terug komen bij de aanlegsteiger worden we door de kittige receptioniste opgevangen, zij zal ons terug naar het hotel brengen. Eigenlijk willen we de oude stad in, kan ze ons maar het monument voor de 3 koningen brengen? Dat vindt ze ook geen probleem en ze zet ons daar keurig af, dat scheelt ons weer een tuk-tukrit! 
Het monument is neergezet om de 3 bevriende koningen (Koning Mengrai, Koning Ramkhamhaeng van Sukhothai en Koning Ngam Muang van Payao) die de stad Chiang Mai in 1296 gesticht zouden hebben te vereeuwigen. 
Van daaruit is het maar een klein stukje lopen naar een van de mooiste tempels van Chiang Mai: de Wat Chedi Luang, hetgeen ‘tempel van de grote chedi’ (=stoepa of pagode) betekent. Centraal staat de grote stenen Wat (15e eeuw voltooid) die omringd is door prachtige sierlijke bijgebouwen en paviljoens zoals de Wihat Lang met een immens groot gouden Boeddhabeeld. Om 17.00 komen de monniken hier voor hun gebeden, we mogen van een afstand meekijken en zelfs foto’s maken. 
Men zou kunnen denken dat we na zoveel weken inmiddels tempelmoe zijn, we zijn er zelf verbaasd over dat we weer met zoveel gretigheid dit alles zo in ons opnemen. De Thaise tempels zijn overigens ook wel anders dan die in Myanmar, zo hebben ze bijvoorbeeld mooie krullen aan het einde van de daklijsten, ze zijn ook wat smaller gebouwd en hebben meerdere daken. 
We slenteren van de ene naar de andere tempel en maken mooie foto’s terwijl de zon steeds meer onder gaat waardoor het goud van de daken een extra mooie gloed krijgen. Alweer is er een dag voorbij, we komen gewoon tijd tekort! 

Dag 17 Woensdag 15 januari

Het is alweer onze laatste dag in Chiang Mai en er resten ons nog 2 tempels die we absoluut gezien moeten hebben voor ons vertrek. Zonder een bezoek aan de Phra Borommathat Doi Suthep heb je namelijk Chiang Mai niet echt gezien, zegt men! 
We bezoeken eerst een dorpje van de Hmong, een bergstam die oorspronkelijk uit China komt maar hier al meer dan 130 jaar gevestigd is. Ze leven van de verkoop van souvenirtjes en koffiebarretjes. We kopen er nog een sjaal en zijn verbaasd te zien dat de verkoopster het door ons gegeven geld over al haar koopwaar strijkt, alsof ze het aan het zegenen is. En dan hebben we het over een bedrag van een paar euro! 
De Doi Suthep is de meest heilige en vereerde tempel van de stad, op 15 km afstand en op een hoogte van ruim 1100 meter. Vanaf de tempelberg heb je een mooi uitzicht over de stad, dat wil zeggen: als het zicht goed is. Vandaag is het weliswaar prachtig helder weer maar door de luchtvervuiling is er amper nog iets te zien van de stad, we kunnen geen pagode meer van bovenaf zien.
Maar daar zijn we eigenlijk ook niet voor gekomen, het doel is dus deze tempel. We kunnen er nog net op, vanmiddag verwachten ze hoog bezoek, een dochter van de koning, the Royal Princess, zal de Doi Suthep met een bezoek vereren. En dus wordt alles extra opgepoetst en brandweerwagens spuiten met veel water de stoepen en de weg voor de entree beneden helemaal schoon.
De tempel zelf, d.w.z. de Pagode is natuurlijk weer prachtig. Zoals gezegd, ook al hebben we er afgelopen weken al zoveel gezien, elke keer raken we weer betoverd door het oogverblindende goud wat er blinkt. Dat goud is trouwens plaatkoper! 
De tempel is in de 14e eeuw gebouwd om een deel van een schouderbeen van Boeddha te bewaren, een witte olifant heeft dit helemaal de berg op gedragen. Bovenop is hij gestopt, trompetterde nog 3 keer en is daarna gestorven. Op díe plek moest dus de tempel gebouwd worden en tegenwoordig komen bezoekers en toeristen met drommen naar boven, 309 treden steil omhoog moet je nemen opdat je dan richting Hemel gaat. Tegenwoordig is er gelukkig een kabelbaantje waarmee je tegen een kleine betaling naar boven gebracht wordt en wij maken daar dankbaar gebruik van, terug nemen wij wel de trap. 
We laten ons afzetten in de oude stad waar we eerst bijkomen van deze indrukken met een kop echte cappuccino en een lunch waarna we gelaafd weer verder kunnen naar ons laatste doel: de Wat Phra Singh, daterend uit de 14e eeuw. Deze tempel dankt zijn naam aan de leeuwen bij de hoofdingang (Singh= leeuw). 
Elke keer denken we dat we het mooiste hebben gezien maar op een of andere manier lijkt het telkens toch nog overtroffen te kunnen worden. 
Was het vanochtend razend druk bij Doi Suthep en voelde je niets van een serene sfeer door de drommen selfies makende en vreemd poserende Aziatische (Koreanen, Chinezen) toeristen, vanmiddag treffen we de sfeer aan zoals je die verwachten kan bij een oosterse tempel. Zen-muziek op de achtergrond, mediterende en biddende mensen.........Het enige lawaai wat we daar horen komt uit een van de naastgelegen woningen van de monniken, ze hebben erg veel plezier en lachen zo luid dat wij het goed kunnen horen.
Het hoofdgebouw is dicht voor restauratie, maar de bijgebouwen zoals de Ubosot (het houten gebouw) mogen we wel betreden en vinden wij zeker zo mooi. 
De goudkleurige Pagode of Chedi zoals ze in Thailand zeggen wordt gedragen door 4 olifanten, deze steken aan elke zijde uit de Chedi.
Nu zijn we voorlopig wel verzadigd, we hebben gezien waarom Chiang Mai de bijnaam Tempelstad heeft verdiend. Het is tijd voor iets anders, we willen wat inkopen doen voor thuis en hebben van de gids van vanochtend goede adresjes gekregen. We gaan dus naar een overdekte markt, de Warorot Market, waar voornamelijk lokale bevolking komt om gewone boodschappen te doen. Er liggen spulletjes als wierook, kookgerei, kleding, naaigerei en ook heel veel snoeperijen. 
We vinden wat we willen hebben en voldaan nemen we een tuktuk naar ons hotel. Het zit erop, we hebben 4 dagen genoten van deze leuke stad in het noorden van het land, morgen gaan we zelfs nog iets noordelijker, naar een klein bergstadje.