De Irrawaddy.

Dag 5 Vrijdag 3 januari

Voor dag en dauw staan we op, we horen buiten de oproep van een moskee voor het ochtendgebed. In dit overwegend boeddhistische land (slechts 4% christenen en zelfde percentage moslims) is het opvallend deze geluiden te horen. Ons hotel blijkt in een buurt te liggen waar veel moslims wonen.
Het is nog steeds donker als we bij de aanlegsteiger aankomen. Net als in Laos zijn ook hier de oevers heel steil en we zijn blij dat onze bagage aan boord gedragen wordt. Vóór schematijd vertrekken we al, iedereen is aan boord en het gezelschap van vandaag bestaat uit westerse toeristen die allemaal gekozen hebben om op deze wijze naar Bagan te reizen : 10 uur varen over de Irrawaddy (Ayeyarwady wordt de rivier hier genoemd). Als de zon op komt varen we langs de heuvel met pagodes die we gisteren bezocht hebben, hun gouden daken glanzen in die ochtendzon. Myanmar heeft niet voor niets de bijnaam ‘Golden Country’, dat hebben we gisteren al kunnen concluderen. 
We hebben gereserveerde plaatsen binnenin maar zodra het minder fris is gaan we natuurlijk lekker buiten zitten. Het wordt een rustig dagje, relaxed over de rivier die langzaam door het vlakke landschap stroomt. Er zijn veel zandbanken en het schip moet in de vaargeul blijven waardoor we de hele vaart laveren van de ene naar de andere oever. 
Er is niet veel te zien onderweg, hier en daar wat hutjes en traditionele vissersbootjes  en 1 pottenbakkersdorp. Daar mogen we even uitstappen en lopen onder leiding van de tourleader van het schip door het dorpje heen waar 1000 mensen wonen. De bezienswaardigheid hier is natuurlijk de pottenbakkerij, niet verwonderlijk met zoveel klei die door de rivier wordt neergelegd. We krijgen een korte demonstratie door 2 lokale dames, zij laten zien met hoeveel vakmanschap ze deze potten kunnen maken die overigens voornamelijk voor religieus gebruik in de pagodes vervaardigd worden.
Er ontstaat enige consternatie als we na deze pauze verder willen varen: het schip zit vast in de ondiepe oever. Met man en macht proberen ze het schip los te trekken, vooralsnog zonder resultaat zodat ons verzocht wordt om met z’n allen aan 1 kant te gaan zitten en vervolgens zelfs om het schip weer te verlaten. Als dan plots toch de boot losschiet is iedereen opgelucht en er volgt een groot applaus.
Uiteindelijk komen we een uur later dan gepland in Bagan aan, het is inmiddels al helemaal donker. Omdat ons hotel in het oude archeologische deel ligt moeten we echter eerst nog een toegangspasje kopen, alle buitenlanders zijn verplicht dat te doen: de komende 2 dagen gaan we in de rijke geschiedenis duiken van het 1e Birmaanse Koninkrijk!