Amman en Dode Zee

Om 08.30 vertrekken we richting de heuvel waarop de Citadel van Amman ligt, de Jebel Al Qala’a. Amman is de hoofdstad van het Hasjemitische Koninkrijk Jordanië, zoals de officiële naam luidt.
Net als Rome is Amman ook op 7 heuvelen gebouwd en haar geschiedenis gaat duizenden jaren terug naar zo’n 3000 tot 800 jaar v. C. toen er in het Midden-Oosten en het gebied dat nu Jordanië is reeds brons werd gebruikt.
Sommige verhalen uit het Oude Testament spelen zich af in de bronstijd zoals het verhaal over Sodom en Gomorra, ook Amman zelf werd in de Bijbel genoemd onder de naam Rabbah of Rabbath-Ammon, wat ‘Koninklijke Stad van de Ammonieten’ betekent. Inmiddels is Amman zodanig gegroeid dat het al op 19 heuvels ligt, de stad heeft 4,3 miljoen inwoners! 
In de Romeinse tijd gaat Amman Philadelphia heten en maakt het ook deel uit van de Decapolis, evenals Jerash. Uiteindelijk hebben ze de oude naam weer aangenomen. 
Binnen de Citadel zijn 3 belangrijke ruïnes te bezichtigen: de Tempel van Hercules, de Byzantijnse tempel en het Ummayadenpaleis.

Het laatste gebouw is in de 8e eeuw gebouwd door de Ummayaden, een islamitische groep die oorspronkelijk uit Mekka kwam. Lang heeft het hele complex er niet gestaan, al na 30 jaar werd het door een zware aardbeving verwoest. Nu kunnen we nog een deel bezichtigen, de houten koepel is fraai gerestaureerd. 
Vanaf de Citadel zien we ook het Romeinse theater beneden liggen, dat is meteen ons volgende doel. 
Het is een gigantisch groot theater uit de 2e eeuw n.C. dat plaats biedt aan 6000 mensen, gebouwd tegen de heuvel aan (noordkant) zodat bezoekers in de schaduw konden zitten.
Het wordt tijd om terug te keren naar de 21e eeuw, we gaan kennis maken met het dagelijkse leven in Amman en dat betekent dat we de markt opgaan, de Souk. We hebben er in Azië al vele bezocht maar het blijft altijd een genot om langs de kleurrijke stalletjes vol groenten, fruit, specerijen en kledij te schuifelen. 
Het valt me op dat iedereen het goed vindt om gefotografeerd te worden, daar doen ze niet moeilijk over en lijken het eigenlijk zelfs wel interessant te vinden. Er worden ons hier en daar ook dadels en noten aangeboden om te proeven. 

Voor ons volgende doel gaan we per bus een grote afdaling maken, we moeten zo’n 1400 meter afzakken om uit te komen op het laagst gelegen punt op aarde, de Dode Zee, op een hoogte van bijna - 400 meter. 
Het landschap verandert ook, we zijn nu echt in een droge woestijn, er groeit nog maar heel weinig vegetatie op de kale bergen maar desondanks is het toch mooi om te zien.
Als we uitgebreid geluncht hebben in een resort aan de Dode Zee is het tijd om met een shuttlebus naar het strand te gaan. Helaas komt dat steeds verder weg te liggen, het waterniveau daalt al decennia lang aangezien de verse watervoorraad van de zee (is eigenlijk een meer) steeds meer afneemt, het heeft al een derde verloren door o.a verdamping en het verleggen van de rivier de Jordaan. 
Door het hoge zoutgehalte van 33% kan je lekker drijven op het water en het is goed voor je huid al moet je dat zeker niet langer dan 15 min. doen omdat die dan wel dan vreselijk uitdroogt. 
Wij gaan niet zwemmen maar maken alleen wat foto’s, het zwembad lokt eigenlijk meer. Daar blijken echter zóveel vliegen te ziin (het ziet letterlijk zwart op je voeten of kleding) dat we het daar ook niet uithouden en uiteindelijk maar binnen een kopje koffie gaan halen. Heerlijk even uitrusten in een koele omgeving, daar waren we eigenlijk hard aan toe!