Petra

Dag 5, Zaterdag 28 oktober

Vanochtend weer vroeg eruit, we gaan vandaag de oude stad Petra bezoeken, voor ons al lange tijd de motivatie om naar Jordanië te gaan en waar we zeer naar hebben uitgekeken. Het is uitgeroepen tot een van de 7 nieuwe Wereldwonderen en dat is het ook, het is absoluut het hoogtepunt van deze bijzondere reis.
Het koninkrijk is in de klassieke oudheid gebouwd door de Nabateeërs, een Arabisch nomadenvolk dat reeds in de 4e eeuw v. C. zeer welvarend was door de handel in mirre, wierookhars,asfalt uit de Dode Zee en specerijen. De naam Petra betekent ‘rots’ in het Grieks, de Nabateeërs noemden de stad Raqmu, de naam zien we nog in de kloof ingehouwen op een rotswand. Petra wordt overigens ook de Roze Stad genoemd, refererend naar de rozige gloed van de rotsen. 
De Nabateeërs lieten een complete stad uithouwen in de zandstenen rotsformaties waarbij ze een ingenieus systeem van waterkanalen en cisternen gebruikten. Tempels, triomfbogen graftombes en huizen werden gebouwd waarbij ze zich lieten inspireren door de Grieken, Romeinen en Egyptenaren. 
Vanuit het stadje Wadi Musa loop je na 800 m. de smalle kloof in, ruim een kilometer lang, de wanden tot 70 m. hoog (en op enkele plekken slechts 4 m. breed!) genaamd de Siq,  om uiteindelijk uit te komen bij het bekendste monument , de Schatkamer van de Farao, ruim 40 m. hoog.

Op het zanderige terrein vóór de Schatkamer liggen kamelen te wachten op een vrachtje. Ze zijn kleurig ‘aangekleed’ wat een mooi contrast vormt met de zand-en aardetinten rondom ons heen. 
De dieren hebben er zo te zien niet veel zien in, af en toe laat er een zijn tanden zien en doet dan een chagrijnige brul. Het is overigens wel een magisch gezicht om deze dieren langs ons heen te zien rennen met een lokale jongeman op hun rug. Overigens worden er niet alleen kamelen (die eigenlijk dromedarissen zijn maar zo worden ze nu eenmaal genoemd) gebruikt als vervoer maar ook paarden en ezeltjes. Deze laatste schijnen slecht behandeld te worden, die kunnen we maar beter niet nemen volgens onze reisleider/gids.

. 

Dat doet ook niemand, we stappen dapper door, de wandeling tot aan het keerpunt is ruim 4 km. en daarna klimmen we naar boven om de overblijfselen van de 5e eeuws Petrakerk te bekijken, er liggen nog mooie Byzantijnse mozaïeken. Van bovenaf hebben we vervolgens een prachtig uitzicht over de Romeinse Colonnades, we hebben zonet toen we er beneden langs liepen niet gezien dat dat complex zó groot is. 
Uiteindelijk komen we bij de Koningsgraven, het is allemaal even overweldigend. De natuur, maar ook de uitgehouwen stad, we blijven stoppen om foto’s te maken van deze unieke plek die terecht een van de belangrijkste archeologische sites is op de Unesco Werelderfgoedlijst.
Petra is na de komst van de Romeinen in verval geraakt, bovendien verplaatsten de handelsroutes zich richting Rode Zee waardoor de karavanen de stad niet meer aandeden, Petra had slechts nog een administratieve functie. Uiteindelijk is de stad in 363 n.C. door een aardbeving verwoest en heeft ze haar betekenis verloren. 
Begin 19e eeuw (1812) is de stad met behulp van Bedoeïenen herontdekt door Johann Burckhardt (‘de Zwitserse Indiana Jones’) maar pas een eeuw later is men begonnen met archeologische opgravingen waarvan heden ten dage nog geen 20% gerealiseerd is! 
Als we tenslotte na ruim 11 km. met vermoeide benen en lijven de site verlaten zijn we overvol met indrukken en besluiten we om met z’n vieren een klein hapje te eten. Vanavond vroeg naar bed maar vooral: morgen rustig beginnen en wat later ontbijten want we hebben dan een vrije dag! 

Dag 6, Zondag 29 oktober 

Het is onze enige vrije dag van de reis dus dat betekent dat we vanochtend rustig op ons gemak kunnen ontbijten, iets waar iedereen dankbaar gebruik van maakt. 
Er zijn niet veel medereizigers die nog een keer de kilometers door de kloof gaan maken, de meesten kiezen ervoor om het Museum van Petra te gaan bezoeken. Tot onze verrassing blijkt het een buiten verwachting mooi museum te zijn met veel informatie over het oude Petra. 
Het is op 18 april 2019 geopend op World Heritage Day, zeer goed gedocumenteerd en (audio)visueel gebracht met veel uitgestalde voorwerpen. De uitleg die we gisteren hebben gekregen komt op deze wijze nogmaals voorbij. 

De middag gebruiken we om even bij te komen, lezen en foto’s ordenen. Terwijl alle dames van de groep zich in de Hamam laten verwennen brengen wij een beetje orde in de bagagepuinhoop, heerlijk zo’n tuttelmiddag.
Om 18.30 worden we met de hele groep in een busje naar een Jordaanse familie gebracht. Daar gaan we kennis maken met de dagelijkse gewoontes rond het diner, we gaan daar ook eten.
We worden verwelkomd door een mooi meisje in een zwart jurkje, het is een grote familie met veel kinderen die allemaal hun eigen bijdrage aan dit diner voor 18 personen leveren.
De oudste gast krijgt als eerste een welkomstkoffie, deze is kruidig en sterk, daarna wordt de koffie ook aan de rest van de groep uitgedeeld. 
De tafel wordt gedekt, dat wil zeggen, 2 kleden worden op de grond uitgespreid en vervolgens worden daar schalen met heerlijk geurend eten opgediend. We moeten op onze knieën gaan zitten om op te kunnen scheppen, wat voor de nodige hilariteit zorgt.

Dit was ons afscheid van Wadi Musa /Petra, morgen trekken we verder naar onze volgende bestemming, Wadi Rum en ook die hoort bij de hoogtepunten van Jordanië!