Op weg naar Petra

Dag 4, vrijdag 27 oktober

De reis begint al vroeg vanochtend, om 08.00 vertrekt de bus richting Petra, een afstand van 230 km via de snelweg. Wij maken een omweg want er moeten nog enkele bezienswaardigheden onderweg bezocht worden. We nemen daarvoor kleinere binnenwegen zodra we de stad verlaten hebben, het wordt wat groener door de vele olijfbomen en huizen hebben hier allemaal grotere tuinen. 
De 1e stop is bij Mount Nebo, 817 meter hoog en een belangrijke religieuze plaats voor zowel Christenen, Joden als Moslims. Vanaf deze plek keek Mozes voordat hij stierf uit over het Beloofde Land nadat hij met zijn volk 40 jaar lang door de woestijn had getrokken. 
Paus Johannes Paulus heeft in 2000 deze plek ook bezocht tijdens zijn pelgrimstocht naar het Heilige Land, een stenen monument herinnert daar nog aan.
Met helder weer kijk je bij het uitzichtpunt tot aan Jeruzalem maar vandaag hebben wij niet dat geluk. Desondanks is het een prachtige plek die gemarkeerd wordt door een slangachtig kruis, een bijzonder monument van de Italiaanse kunstenaar Giovanni Fantoni.

We gaan uiteraard ook de herdenkingskerk van Mozes binnen, reeds in de 4e eeuw zou hier al een kerkje gebouwd zijn en nu schitterend nieuw opgebouwd met overkapping door de Franciscanen. Hier liggen namelijk nog vele mozaïeken waarvan het centrale jachtmozaïek het meest in het oog springt.

De volgende stop is de St. Joriskerk in de plaats Madaba, ook hier weer een bijzondere mozaïekvloer die dateert uit het Byzantijnse tijdperk. Hierop is de oudste landkaart van Palestina afgebeeld met een nauwkeurigheid van meer dan 60%. Voor die tijd een staaltje van kunst want er moest gerekend worden volgens de verhalen van handelsreizigers en pelgrims die de betreffende trajecten aflegden. Men gaat er van uit dat het bijna een jaar geduurd moet hebben om de kaart te realiseren en daarna nog een paar maanden voor het mozaïekwerk.
 

We gaan vanaf hier de snelweg (desert highway) nemen, er zijn nog vele kilometers te gaan vandaag. Het landschap is inmiddels veranderd in echte woestijn, leeg, kaal en droog wat het geheel een desolate aanblik geeft. Regelmatig zien we kuddes schapen, deze worden gehouden voor vlees en melk. Omdat het vrijdag is (hun zondag) zijn er hier en daar wat marktjes waar deze schapen gebracht en ver-of gekocht worden. Gewoon achter op de aanhangwagen of een vrachtwagen vol, men is er druk mee. 
Wanneer er aan het eind van de middag ook nog gestopt wordt bij een Kruisvaarderskasteel (Shobak), houden Géke en ik het voor gezien. We besluiten om niet de steile klim te maken naar boven maar om beneden te blijven en een kopje thee te drinken. 
We raken aan de praat met een lokale familie met 3 schattige kindertjes die we Engelse ‘les’ geven tot pret en trots van hun moeder. Natuurlijk moeten we met elkaar op de foto voordat we afscheid van elkaar nemen. 
De (bijna volle) maan staat al weer helder aan de hemel als we het hotel in Petra binnenrollen. Of beter gezegd Wadi Musa, zo heet het moderne toeristenstadje dat tegen Petra aanligt.
Met een uitgedunde groep eten we nog een klein hapje waarbij 2 heren zich aan een kamelenburger wagen om vervolgens op tijd naar bed te gaan. Morgen wordt een zware dag, weer vroeg op en dan gaan we te voet dit Wereldwonder aanschouwen!