Vertrek

Na wekenlang twijfelen en onzekerheid hebben we afgelopen zondag met onze reisgenoten K. en G. de knoop doorgehakt. Ondanks de net uitgebroken oorlog tussen Israël en Hamas (en gedeeltelijk ook Hezbollah in Libanon) is het in Jordanië nog altijd rustig en van het geweld ( gelukkig) niets te merken. Er worden in de hoofdstad Amman wél hier en daar demonstraties gehouden maar die zijn er in Nederland ook, we kregen van pro-Palestijns vlaggengezwaai afgelopen donderdag ook in Utrecht een stukje te zien. 
Op Schiphol sluiten we aan achter een enorme groep Spaans-sprekenden. Ze komen van de Canarias en hebben een rondje Nederland + Brugge gedaan. Vooral over dat laatste zijn ze zeer te spreken maar als ze horen dat wij naar ‘Jordania’ gaan worden ze helemáál enthousiast en gaat dat nieuwtje tot ons vermaak als een lopend vuurtje door de hele groep. 
We worden geholpen door een bijzonder aimabele, innemende en charmante medewerker, een grondsteward. Vol lof vertelt hij over Jordanië en geeft hij ons tips voor onze laatste bestemming, Aqaba.  
Als wij vragen of hij soms Jordaniër is omdat hij er zoveel van weet, vertelt hij dat hij Palestijn is… 
De vlucht zou helemaal vol zijn maar eenmaal aan boord zien we dat het nog niet eens voor de helft gevuld is zodat we breeduit kunnen gaan zitten. 

En als we bij aankomst in Amman opgewacht worden door eerst een lokale agent en daarna ook de reisleider blijkt ook nog eens dat er van de oorspronkelijke 25 medereizigers nog maar 17 zijn overgebleven die deze reis aandurven. We gaan het zien wat deze 10 dagen ons gaan brengen!